Davetsiz Misafirim

"evde kaldın"

Multi mislinanin şirkete giderken giydigi elbise

Anca uyu zaten

Annemin sesi sayesinde uyandim hergün aynı sey bu nedir

Yok evde kaldın okuttuk daha bir meslek sahibi olamadin anca uyu yeter canim sanki ben evlenmek istemiyorum ama işte olanlardan sonra zor iş galiba evde kaldım umutsuz vakayim 

Geliyorum annee

Yok daha yat istersenn bu kadin beni delirtecek

Ayagimi suruye suruye asagıya indim

Gunaydın abla

Sanada gunaydin canım

Sofradan birseyler atıstırıyordum annem yine bogazıma dizdi

Kizim ayten ablanin arkadaşinin oglu varmıs bir buluşsan ne olur sanki

Kariyerime odaklanacagım dedim havalı bir şekilde

Mislina diyen ablama baktım

Ne var dedim

Kızım senin işin bile yok ne kariyeri bu

Diyen ablam yarama basmıştı zalımın gızı seni dedim morallerim sıfırdı şuan

İş görüşmesine gidecegim dedim son umut parçalarımla evde oturmak canıma tak etmişti artık

İnşallah bu sefer biri ışık bulur çizimlerinde diyen ablama güldüm

İnşallah dedim ışık saçıyordum halbuki ama millet renk körü herhal
Olacaktı inşallah keşke degmeyecek bir adam için Kariyerime ara vermeseydim bunları düşününce bile içim acıyordu kırıklıklarım batıyordu tekrar kalbime artık daha iyiydim ve hazırdım bekle beni sancaktar holding ben geliyorum hadi bismillah diyerek evden çıktım kapıda tunahan karşıladı beni

Of yakıyorsun mislina dışarı çıkarmasak mı seni diyen tunahana birtane vurdu

Zevzek seni hadi gidelim iş görüşmeme geç kalmamalıyım

Şöförünüz emrinize amade buyurun hanımefendi diyerek arabanın kapısını açtı güldüm bu hallerine

Bu sefer olacak mislina sıkıntı yapma rahat ol

Hadi inşallah dedim araban inince ona el salkayarak şirkete girdim çok heycanlıydım vallahi ölecektim şimdi emre sancaktarın sekreterinin yanına vardım iş için geldigimi söyledim ama sonuç hüsrandı vazgeçmişlerdi kimseyi almak istemiyorlardı gözlerim dolmuştu hayır aglamayacaktım hızla çıktım şirketten çizimlerim orda kalmıştı ama umrumda degildi çizimlerim kötü degildi niye şans yüzüme gülmüyordu of allahım yine işsizdim dalgınca yürürken beni düşüncelerimden sıyıran çarptıgım sert bir şeydi kafamı kaldırıp baktıgımda gözlerimiz kesişti nefes alamadım sanki gözleri kahverenginin en koyusuydu çok güzel gözleri vardı bana bişeyler söylüyordu ama duymuyordum canım sıkkındı zaten

Özür dilerim diyerek yanından uzaklaştım ilk hedefim bir bara gitmekti