Bir küçük çocuk vardı o daha çok küçüktü adı Ahmet idi o küçük yaşında Annesine bakmak zorunda kaldı Annesi kanserdi ona para biriktirmek için her gün her sabah çalışırdı eğitim görmüyordu ama inanıyorduki başaramayacağı şey yoktu oda bi gün diğer çocuklar gibi annesiyle gezecek ve eğitim görecekti buna inanıyor ve bu inancının her zaman gerçekleşeceğine inanıyordu bu yüzden hiç üzülmedi bu zamana kadar hep bu hayalle yaşadı annesi günden güne daha çok iyileşiyor gibi geliyordu ona yine soğuk bir sabah günüydü annesi için hazırlanıp tekrar yola çıktı o soğukta fülüt çalıyordu en azından annesine ilaç alacak kadar para kazanıyordu her akşam seviçle eve gelir annesine yemegini yedirdi onun 2 ayakkabısı vardı onlar ise eskimişti o kafasını hiç sıkmıyordu onun kitapları yoktu biliyormusun o gene sıkmadı canını Ahmet bir akşam eve geldi
(Ahmet)"Aneciğim biraz daha iyimisin?"
(Anne)"Evet kuzum saol "
Anneside üzülüyordu aslında oğlunun bu durumda olmasına ama elinde yapacak bir şeyi yok çok çaresizdi biran önce iyileşmek ve onun yerine ben çalışsam diyordu ama ahmet dinlemiyor sabahtan akşama kadar çalışıyordu günde en fazla 25 Tl getiriyordu annesinin gözü doluyordu onu böle görmeye dayanamıyordu...
DEVAMI ÖBÜR BÖLÜMDE❤
YORUMLARINIZI BEKLİYORUM 💖💟
