Love? Love is very beautiful yet rare. So if you found it, keep it.
I was a girl who dreamed for a boy. Nagmahal ng sobra, nasaktan ng sobra. I loved him. No buts no because.
Kasama ko sya sa church. His name is Kian. Magaling sumayaw, mabait, gentleman, maputi, pogi and most of all may takot sa Diyos. Nainlove ako sa mga pinapakita nya. Sa mga kinikilos nya. Motibo daw ang tawag dun? Nahulog nako, sobra. Kaya ang hirap ng bumangon. As the time goes by lumalim yung pagtingin naming sa isat isa. Or should I say...pagtingin ko sakanya. Andami ng nangyari. Andami na naming pinagsamahan. Kala ko yun na yun. Kala ko mutual na. Pero again, ako lang pala ulet.
Huli na nung malaman nyang may sakit ako. Leukemia. Kaya pala nagtataka sya sakin this past few weeks. Nairita pa nga sya nun kase yun yung time na lumalayo na sya. Pero ako? Naging clingy. Mas naging sweet. Kahit na pinagtatabuyan nya ko. Oo masakit. Sobra sobra. Iniinda mo na yung sakit mo pati yung nararamdaman mo iniinda mo. How could I tell him kung busy sya sa ex nya? Yeah I know right. Tagal ko ng alam na gusto nyabg makipagbalikan kay Queen. Pero nagbubulag bulagan ako, kase mahal ko eh.
So the time has come. Eto na yung mga huling salita, luha at sulat ko para sakanya. My last hour to spend with you. But you're not here. Crying while typing this. Siguro di ako magsisisi. Kasi at least kahit di totoo, naramdaman kong mahalin at magmahal bago ako mamatay. Masasabi kong wala akong pinagsisisihan. Na ginugulan ko sya ng panahon, luha, effort at pagmamahal. Because its worth the pain naman eh. Now he's happy, I'm also happy. Even if I'm dying.
Last note for my boy:
Hi, its been a while. Thank you for everything. Sa lahat ng kakulitan, kabaliwan, kaanuhan. Thank you. Naparamdam mong karapat dapat naman akong mahalin :) Well I know masaya kana sakanya. Masaya na din ako. Just always remember that I love you, so much! That much na handa nakong tanggapin lahat. Again, thank you Kian. I love you :)
Then I closed my eyes and rest...forever.
