Daily Life Of Ivan

A Faithful Encounter

Perks of having a simple life? Madami!

Okay sa tingin ko naman kilala niyo na ako diba? Sige! Mag papakilala ako ulet, Ako nga pala si Ivan Padilla, 18.

Nag-aaral ako sa isang university sa aming lugar, pang mayaman mga tol! Paano ako napunta dito? Well, utak tol, utak.

Maagang namatay ang nanay ko dahil sa panganganak sakin, picture niya nga lang ang nakita ko eh, well sad kong sa sad pero wala eh, plano ni god. Putspa ang drama! Tama na at kung saan pa mapunta ang storya.

So basically, solo lang ni papa ang responsibilidad and I'm proud to say that I have the best dad in the world, wala na akong hihilingin pa. Robert Padilla, yan ang pangalan niya.

Nag-tatrabaho siya bilang personal driver ng family Salazar and siya din ang naghahatid kay Andrea Salazar, schoolmate ko at Leader ng gropong "Sassy Girls".

(Na later na ma-iinlab sa akin, sus ginoo marimar! Gwapo kaayo Ivan, woah!)

Basically, Salazar University ang name ng school ko so...... alam niyo na.

Eto na, palabas nako ng bahay namin, pagbukas ko ng pinto:

"Hoy jun-jun maligo ka muna!"

"Ahhh!!!!! si kaloy bakla ahh!!!!"
"Mama oh!"

"Hatayde! hathoria!"
"Pashnea!"

"Hoy! Bayad-bayad din utang pag may time"
"Pag utang-bait, pag singil-galit, pag hanap-tago"

"Ako nga pala si Tanya Soberano,*******, Philippines!"
"Pag gabi?"
"Tonyo!"
"Hahahahahahaha!"

"Nakita niyo ba si kuya cardo ko?"

Typical scenes sa squatter area, yup! You read it right, nakatira kami sa squatter area.

Ingay dito, ingay doon.
Sanayan lang yan.

"Uy! Ivan, papasok ka na ah!". Isang tambay na walang magawa sa buhay.

"Ay hindi, babalik nga ako ulet eh" Ivan said.

"Baka naman pa libre muna diyan, isang malboro lang oh!"
Epal ng isa.

"Libre mo mukha, wala ako pera" Ivan said.

Dali-dali akong umalis.

Pagka-para ko ng jeep, sumakay agad ako papuntang school.

8:30am; subject ko physics.

"Ivan, pagawa naman assignments, eto 350 oh,".

"Sabay mo na rin ako, eto oh 400".

Matek na! Negosyo ko ang gumawa ng assignments,reports at iba pa na tamad gawin ng mga rich kid na ka-klase ko.

Diba, seben pepte agad, hays. ez layp.

Lunch break.

Bali sa umaga 8:30am to 10:30am lang klase ko, the rest duty ko sa school canteen as wolar or working scholar, tas hapon naman 3:00pm to 7:00pm klase ko, bali 4 hours everyday, work, kasi tuition fee dito 120k per semester, hahay.

Nag lilinis ako ng lamesa at dala-dala ko ang pinag-kainan ng mga students ng biglang may bumangga sa akin.

Boom!

"Oh my god!"Andrea.

"Ay, sorry ma'am, hindi kita nakita."Ivan.

"Look what have you done to my clothes!"Andrea.

"Sorry ma'am, hindi ko ho sinasadya."Ivan

"Ugh! Plebeians!"Andrea.

"Ma'am?"Ivan.

"I said you're a plebeian, a poor person, oh wait, I think you can't understand english so tatagalogin ko na lang, ang sabi ko isang kang dukha, paano ka ba napunta dito? God!"

Napalakas pa ang pag sabi niya.

"Yes, certainly, I am a poor person with a huge dream. Sure I can't dress as fancy as you are and be labeled with a kind of person as you are, but if there's one thing that my parents taught me, Is how to treat a person with respect, and you're asking me if how did I get here? I am a scholar of your father's school, thanks to your father, I can attend such prestige university. send my regards to your father Ma'am Salazar, Again I am sorry for bumping and giving dirt to your clothes, I'm afraid that I can't replace it with new but I can wash it if you allow me."

Ay thank you!
Boom panes! Englisan pala ah!
Anong akala mo sakin?

Napatulala na lang si Andrea.
Wala pang gumagawa sa kanya ng ganon, tapos lalake pa talaga, di-umubra ang beauty ni ate,bwahahaha!

Nag-tinginan na ang mga tao sa samin, for sure trending na to.

Putek na yan.

"Just, forget it and get out of my sight before I change my mind and ask my father to expel you"
Andrea.

"Salamat ma'am, thank you for considering and forgiving me"
Ivan.

Balak tulungan ni Ivan si Andrea sa nahulog niyang books but Andrea refused it.

Ang hindi niya namalayan nahulog din ang piece of paper sa bulsa ni Ivan na may sulat.

Nasamang pinulut ni Andrea ito at umalis.

"Ma'am bahay na tayo?" Robert.

"Oo manong Robert"Andrea.

Di pa alam ni Andrea na mag-ama si Ivan at Robert.

Pagka-pasok niya sa sasakyan, nakita niya ang piece of paper na nasamang napulot niya.

Nag-taka siya at nag-hinalang baka sa lalake ito kanina na pinahiya niya.

Sa ka-curiousan, binasa niya ito.

------------------------------------------------------
Dear diary

Saan ba ako mag-uumpisa, sige!

Ako nga po pala si Ivan Padilla, 18 yeara old.
Simpling tao lang at nag-aaral naman ng mabuti.

Paano ba to. Bale sasabihin ko na lahat ng ka-dramahan ko sa buhay at kanarasan na hinding-hindi ko masasabi sa iba.

Kami lang kasi ng tatay ko, si Robert Padilla.

Napakasipag at mabuting ama sa akin bilang wala na akong ina.

Nag-hahanap mg trabaho kahit ang natapos lang ay elementarya lang. Ang hirap.

Sa murang edad ko dati na 10 years old, namulat na ako sa realidad ng buhay, isang batang dapat sana ay nag-lalaro kasama ang kaibigan, wala nandoon ako sa palengke nag bebenta ng kung ano-ano upang pambili sa amang may sakit.

Ang hirap. Pero alam mo kung ano ang mas masakit? Yung naiisip ko lahat ng hirap na naranasan ng old version ng sarili ko. Naawa ako sa kanya.

Yung nawawala sa isang ang pakiramdam na may ina?

Na mag-aaruga at mag-namahalng lubos.

Ngayon na may opportunity na ako na baguhin at paunlarin ang buhay ko ay hindi ko ito sasayangin.
Nag-mamahal

-Ivan-

------------------------------------------------------

Ano kaya ang magiging reaksyon ni Andrea?

Abangan