The impossible horse

Hoofdstuk 4: De kennismaking

Eindelijk waren we aangekomen op mijn nieuwe school. Je kon het eigenlijk niet echt een school noemen. Het was meer een vakantiepark. Er waren een stuk of 50 huisjes met daaraan een stalling. Je woonde samen met nog 3 andere studenten en er waren 20 stallen per huisje. Dat wou zeggen dat iedereen 3 stallen over had. Mijn ouders werden naar het vakantie gedeelte gebracht. Daar konden ouders komen logeren wat ik best wel prettig vond. Ik werd naar mijn huisje gebracht. Eerst zette ik Rami in haar nieuwe stal en daarna ging ik het huisje binnen. Ik was de eerste. Ik besloot om het huisje te verkennen. Ik zag dat de weide en de piste gedeeld moest worden met nog 2 andere huisjes. Dat was niet zo erg omdat het een hele grote piste was.

Na een half uurtje te wachten kwam mijn eerste kamer genoot binnen. Ze stelde haar vriendelijk voor. "Hallo! Ik met Emily. En jij bent?" "Ik ben Erica. Fijn om kennis te maken." we schudde elkaar de hand en leerde elkaar beter kennen. Emily was een heel lief meisje. Ze had lang bruin haar en ze had blauwgrijze ogen. Toen kwam mijn 2de huisgenoot binnen. "Hallo." zei het meisje verlegen. "Ik ben Sophie." ik en Emily stelde ons één voor één voor. "Je moet niet verlegen zijn Sophie." zei ik om haar wat zelfvertrouwen te geven. "Je kunt ons vertrouwen!" toen kwam onze laatste huisgenoot binnen. Het was een mooi meisje met goudblonde haren. Ze had helder blauwe ogen en ze droeg een simpele maar toch mooie bril. "Hallo!" zei ze enthousiast. "Ik ben Amanda!" "Hallo Amanda ik ben Erica!" daarna stelde Sophie en Emily zich voor. Ik was best wel opgelucht dat ik samen leefde met 3 vriendelijke meisjes. Toen we elkaar beter hadden leren kennen, moesten we naar het hoofdgebouw komen. Ons huisje lag er niet zo ver van af.

Toen we het hoofdgebouw binnen kwamen, liepen er meteen 2 jongens op ons af. "Hey knappe meisjes! Ik ben Lars!" Lars was een hele knappe jongen. Zijn ogen waren zo mooi dat je er wel in kon verdrinken. "Hallo. Ik ben Mike. Ik en Lars zijn huis genoten en het lijkt ons fijn om vrienden met jullie te worden." Mike was een rustig type. Hij had mooie blonde haren die perfect vielen. Lars was een echte charmeur, terwijl Mike een directe en duidelijke jongen was. Samen met mijn huisgenoten, sloten we vriendschap met de jongens. We hebben zeker een kwartier zitten kennis maken toen meneer Parsley het gebouw in kwam. "Beste leerlingen! Welkom op The Huddersfield horse stables. Vandaag gaan jullie je paard kiezen. De bedoeling is om dit paard helemaal op te leren. Jullie hebben natuurlijk ook je eigen paard of pony bij jullie om je basis te onderhouden. Iedere leerling heeft nog 3 stallen over. Op het einde van die 3 jaar moet je 1 zelf gefokt veulen of paard hebben, met het geld dat je verdient door klusjes te doen moet je dan een hengst kopen en dan als laatste moet je een veulen of een jong paard kopen en die opleren. Als dat niet lukt op die 3 jaar, vervalt je studie beurs. Dat wil zeggen dat je wel door mag doen, maar alle kosten van je paarden zijn dan voor jezelf. Is dit duidelijk wat we van jullie verwachten?" Iedereen zei meteen ja. "Dan gaan we naar de paarden toe!" 

We liepen een hele grote piste in met verschillende rassen van paarden. Mijn oog viel op een prachtige Appaloosa. Toen ik er naar toe wou gaan, hield meneer Parsley me tegen. "Weet je zeker dat je dat paard wilt? Dit is het onmogelijke paard. Al veel studenten hebben het geprobeerd om dit paard te trainen, maar het liep altijd slecht af. Als ik jou was zou ik een ander paard kiezen." uit beleefdheid bleef ik verder zoeken naar een geschikt paard, maar die Appaloosa bleef mijn aandacht trekken. Het wou niet zeggen omdat er zovele er niet in geslaagd waren dit paard te temmen, dat ik dat niet kon. Ik koos uiteindelijk die Appaloosa en noemde haar Snowflake.