Coldplay- Everglow
***
Hani her zaman söyleriz ya ''İnsan kaybedince değerini anlıyor.'' diye, ben daha kaybetmeden anladım da ne oldu diye sormak istiyorum. Mükemmel bir insan olduğumu iddia etmiyorum ama evet mükemmel bir sevgili olduğumu iddia ediyorum çünkü öyleydim ve bu konuda mütevazilik yapmayacağım. Sonuna kadar güvendim, ''Kıskanma,'' dedi kıskanmadım. ''Sev beni.'' dedi, sevdim. Elimden gelen her şeyi yaptım çünkü yapmalıydım. Çünkü onu seviyordum. Lanet olsun bir böbreğini ver deseler verirdim. Peki ne oldu? Ben ona her şeyimi verdim oysa bana acı. Gerçekten acı. Tüm iliklerimle hissedebileceğim türden bir acı hem de.
İnsanın hissedebileceği en kötü şeylerden biri bence kendinden nefret etmesidir. Toplumda kendinizi düşük görürsünüz ve birçok sorunla karşılaşırsınız. İnsanlar sadece sizi yok etmeye programlıdır ve siz de kendinizi sevmiyor, kendinize güvenmiyorsanız kendinizi içten yok etmeye başlarsınız. Dışarıdan toplum, içeriden siz. Aynı şeyi yaşıyorum çünkü sevgilim beni biriyle aldatıyordu.Aldatma kelimesi bir zamanlar içimi ürpertirken şimdi içimi yok eden bir kelime olmuştu. Bu durum sevgilinizi sevmiyorsanız, sadece eğlenmek için takılıyorsanız çok da takılmayacak türden bir durumdur, en azından arkadaşlarımdan gözlemlediğim kadarıyla bu böyle. Sürekli sevgili değiştiren bir tip olmadığım, hatta Jongin benim ilk sevgilim olduğu için (her zaman platonik takılan bir tiptim o yüzden 23 yaşıma gelmiş olduğum halde Jongin'in ilk sevgilim olması garip bir durum değil) bu aldatılma mevzusu tabii ki beni darmaduman etmişti. Jongin'in çıkmaya başlamamızın ikinci yılında beni aldatacağını inanın hiç düşünmemiştim. Diyorum ya , ''Kıskanma.'' dedi, kıskanmadım, ''Güven.'' dedi, güvendim. Her dediğini yaptığım halde ne sebeple beni aldatıyordu?
İşte kendime güvenimin azalması beni aldattığını öğrendiğim güne tekabül eder. Ve tabii ki hayatımın karardığı gün de o gündür. Klişe olduğunun farkındayım ama cidden kendimi suçladım. Belki ona yetememiştim? Belki beni benim onu sevdiğim kadar sevmiyordu ve ilişkimize çok da ciddi bakmıyordu? Bilemiyorum. Jongin söz konusu olduğunda zaten çoğu şeyi bilemiyorum. Ne yapacağı kestirilemez bir insandı. Teklifi bile çok beklemediğim bir anda gelmişti. Yani tabii ki beklenmedik şeyler teklif gibi durumlarda hoş olabiliyor ama bir tuvalet kabininde o sarhoş ben ayıkken beni sevdiğini ve sevgilisi olmamı istediğini söylemesi hoş değildi. Tuvalet kabininde hangi iş üzerinde olduğumuzu söylememe gerek yok herhalde. Cidden hoş değildi. Ondan sonraki gün teklifini kabul ettiğimi söylediğimdeyse yüzüme bön bön bakıp, ''Ne teklifi?'' diye sorması zaten hiç hiç hoş değildi.
Sevgili olma evremiz bile tam olarak 3 ay almıştı çünkü Jongin aptal herifin tekiydi. Onu deli gibi sevmem maalesef bu gerçeği değiştirmiyor. Hayat çok acıdır ama Jongin'i seviyorsanız daha da acıdır, bu konuda baya bir net konuşabilirim.
Zorlu bir süreçten geçip sevgili olduğumuzdaysa hayat benim için cennet olmuştu. Bir insan Jongin'i ne kadar romantik yapabilirse ben de o kadar yapmıştım, beni sevdiğini sürekli dile getirmiyordu tabii bu Jongin'in karakterini direkt değiştirmek olurdu. Sadece bana daha iyi davranıyor, her işi olmadığı an yanımda bitiyordu. Bakın bunun normal insanlar arasında çok da romantik bir hareket olmadığını biliyorum ama Jongin bunu yapıyorsa evet romantikti. Ayrıca bana her dakika gülümsüyor, konuştuğum an beni dinliyordu. Sorunlarımı onunla paylaşabiliyordum, beni umursuyordu. Beni sevdiğini sürekli dile getirmiyordu diyorum ama benim için problem değildi, hissettirmesi yeterdi.Uzun bir süre hissettirdi de.
Çok kavga eden insanlar değildik. Ben her şeye alınan bir tip değildim, o da kavga etmenin eşiğine geldiğinizde odayı terk edip kendinize gelmenizi, sakinleşmenizi sağlayan tiplerdendi. Geçen ay kavga etmenin eşiğine geldiğimizde odayı terk etmemişti ve ben de o sıralar ailevi sorunlarım nedeniyle her şeye alınan bir tip olmuştum. Çok büyük bir kavga değildi ama bizim için büyüktü. Birbirimizi kırıp aptalca cümleler sarf etmiştik. Kavga etmemizin sebebini ise hatırlamamam ayrı bir olay ama olayın ne kadar küçük olduğunu anlayabilmişsinizdir, cidden hatırlanmayacak kadar küçük bir şeydi. Sonrasında kavganın eşiğini geçip ayrılmanın eşiğine gelmiştik, o sırada birimizin odayı terk etmesi gerekiyordu ama ikimiz de oradaydık ve hunharca birbirimize saldırıyorduk. Eşikten adım atmadık ama bu olacakları hissetseydim ilk ben adımımı atardım. Jongin'i seviyordum, ona aşıktım, onun için her şeyi yapabilirdim ama bu onsuz yaşayamayacağım anlamına gelmiyordu. Gurursuz bir insan değilim, asosyal, sessiz ve aptal bir insan müsveddesi olabilirim ama gerçekten gurursuz değilim. Sırf onu seviyorum, ona deli divaneyim diye beni aldattığına göz yumacak da değilim.
