İnsanı çok iyi Kandırıyorlar herkesin çok iyi birisin demesine mi inanayim yoksa en sevdiklerimi kaybetmemdeki çocukluğuma nefretime mi inanayim? Ben nefretime inandım çünkü gerçekten o kadar iyilik yaptığıma iyi biri olduğuma inanmıyorum. Öyle bir çocukluk yaptım ki yada öyle bir mallıkta denilebilir insan sevdiği kızın herseyini bilirken gidip fake hesaptan yazıp birşeyler sorar mi ya lanet olsun ben sordum öyle bir kızdı ki bana kızıp küs olduğu günler boyunca ölmek istedim niye ölmek istedin diyecek soracak olursanız herseyinizi kaybettiğinizde anlarsınız. Bana öyle birşey yazdı ki hayatımda hiç bu kadar mutlu olduğumu hatırlamam ne dedi bu kadar mutlu edecek diye soracak olursanızda ben sana nedenini bilmiyorum ama kızamıyorum içimden kızmak gelmiyor sana dedi şimdi bunda bu kadar sevinecek ne vardı diyeceksiniz size sadece söyle diyim insan herseyini kaybetmisken kazandı mutlulugumun sebebi herseyimi kazanmamdi. Kazandım diyince konusuyoruz filan sanmayin ha mesela bizim bir grubumuz var orda konuşurken herkes yazar birşey der gülücük işaretleri filan atar lan bide ben katılayım belki iyice affetmistir diye bir yaziyorum herkese gülücük saçan kız bana gelince sadece cevap veriyor bazende vermiyor ama nasıl beceriyorsa beni öldürmeyi başarıyor. Bu yazdıklarımı görüp bana gülücük filan atsa değişen bir şey olmaz çünkü hiçbir ölü dirilmedi bende dirilmeyecem her gün ölümü isteyerek yaşayacağım. Şimdi bu sebepler size küçük gelecek ama dediğim gibi herseyimi kaybettim kazandım ama bu süreçte öldüm habersizce kimse bilmeden ve ölüler dirilemiyecegi için beni yaşayan ölü sayın can bonomonun bir şarkısındaki sözünde "öldüm ama hayattayım tarifi çok zor doktor" diye.
Bu arada insan kendinden nefret eder mi? Bana soracak olursanız eder öyle bir eder ki herseyden herkesten uzaklaşmak ister yalnız yaşamak ister.
Söyleyeceklerim bu kadar yazımda hata varsa kusura bakmayın yazarken ellerim titriyordu hata olabilir.
Bu yazı sadece içimde birikenlerdi belki bir başka bölümü olabilir ama sanmıyorum.
