Գիրքը պատմելու է մի աղջկա մասին‚ով հանուն իր ընկերների պատրաստ է ամեն ինչի:Կյանքի դժվարին պահին կհայտնվի մեկը‚ով իսկապես կսիրի նրան և կգնահատի:Թե ինչ ընթացք կունենա այն՝ կպարզեք ինքներդ:
Մենք երկար ժամանակ քննարկեցինք այդ մասին։Եվ չնկատեցինք‚թե ինչպես մութը ընկավ:Ես վեր կացա և Մոնիին ճանապարհեցի:5 րոպե հետո տաննեի:Ներս մտա.մայրս և հայրս նույնպես տաննեի:Համբուրեցի նրանց և բարձրացա սենյակս <<քնելու>>։Հաքա գիշերազգեստս և պառկեցի:Ինչպես ամեն գիշեր‚ այդպես էլ այս անգամ բացառություն չէր իմ լաց լինելը։Միգուցե տարօրինակ թվա‚բայց ես առանց պատճառի լաց եմ լինում:Եվ այդպես առցունքը աչքերիս քնում եմ։ Այսօր շաբաթ է և ես կարող եմ սրտիս ուզածի չափ քնել:Այդպես էլ եղավ և ես արթնացա ժամը 15:00-ին։Աչքերս բացեցի և տեսա Մոնիին։ -Ողջույն Էմմ-ժպտալով ասաց նա: -Ինչու ես ժպտում-հարցրի ես։ -Դեե...ես զրուցեցի մորս հետ և նա համաձայնվեց մեր երեկվա մտքի հետ։ -Իսկապես...հիանալի է‚բայց մենք քիչ ժամանակ ունենք՝ընդհամենը 2օր։ -Դե վեր կաց հաքնվիր մենք գնում ենք գնումներ կատարելու: -Լավ սպասիր այստեղ ինձ: Ես լոգանք ընդունեցի‚հաքնվեցի այսպես և դուրս եկանք։
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Մտանք տարբեր խանութներ և կատարեցինք բազմաթիվ գնումներ։Մոնին երեկոյի համար իրեն գեղեցիկ զգեստ էր գնել(ի դեպ նա դառնում է 17տարեկան)։
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Իսկ տորթը...
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Վերջապես հասանք տուն։Մոնին գնումները տարավ իրենց տուն‚իսկ ես սպասում էի հորս գալուն‚քանի որ նա ինձ կարևոր բան պետք է ասեր։ Հնչեց դռան զանգը.դա հայրիկս էր։Ներս մտավ համբուրեց ինձ‚կանչեց հյուրասենյակ։Նստեցի հորս ու մորս դիմաց և հարցրի‚թե ինչ է պատահել։ -Աղջիկս-ասաց հայրս-ես գիտեմ‚որ դու չես ցանկանում մեկնել երկրից։ Ես արդեն կռահեցի‚թե նրանք ինչ էին ուզում ինձ ասել։ -Հայրիկ‚մայրիկ ես ձեզ ասել եմ‚որ չեմ մեկին այստեղից։Խնդրում եմ մի խոսեք դրա մասին‚այստեղ իմ տունն է‚իմ բոլոր ընկերները այստեղ են։ -Էմմա-ընդհատեց ինձ մայրս-մենք որոշել ենք մեկնեկ երկրից։ -Դա ձեր որոշումն է ես չեմ գալու-ասացի ես և վազելով բարձրացա սենյակս‚դուռը փակեցի և սկսեցի բարձր լաց լինել՝չնկատելով թե ինչպես քուն մտա։ Առավոտյան արթնացա Մոնիի հեռախոսազանգից։ -Ալո-քնաթաթախ ձայնով պատասխանեցի ես։ -Դե վեր կաց սիրելիս մոռացար վախը իմ տարեդարձն է մենք դեռ պետք է պատրաստվենք։ -Լավ Մոնի արիր այստեղ‚ապա դուրս կգնանք։ Ես վեր կացա լվացվեցի և հագնվեցի‚ երբ իջա ներքև տեսա‚որ մայրս գրկեկ էլ Մոնիին‚իսկ նա լաց էր լինում։ -Մոնի-բարձր ձայնով ասացի ես և գնացի նրա մոտ-ինչ է պատահել մամ։ -Էմմ ինչու չէիր ասում‚որ մեկնելու ես երկրից‚իսկ ես...ես ինչ եմ անելու այստեղ միայնակ։ Ես չգիտեի ինչ ասեի նրան նա այնքան տխուր էր‚իսկ ես չգիտի ինչ ասել նրան‚քանի որ ես նույնպես չէի ցանկանում մեկնել։ -Մոնի խնդրում եմ հանգստացիր ես ոչ մի տեղ չեմ գնա քեզ երբեք մենակ չեմ թողնի լսում ես։ -Էմմա-մի փոքր բարձր տոնեվ ասաց մայրս-աղջիկս մենք մեկնելու ենք Փարիզ և սա անքննարկելի է։ Աչքերս լցվեցին‚ախր ինչու ոչ ոք չի ուզում ինձ հասկանա‚ինչ եմ արել ես։Անկակսկած ես չեմ մեկնի այստեղից ինչ էլ ուզում է‚որ լինի։ Ես ու Մոնին բարձրացանք իմ սենյակ և ես նրան հազիվ հանգստացրի։ -Մոնի ես չեմ մեկնելու կտեսնես։ -Լավ հավատում եմ քեզ‚եթե դու գնաս այստեղից ես...ես էլ կգամ քեզ հետ։ -Վերջ էլ այդ թեմայի շուրջ չենք խոսում։Դե վեր կաց գնացինք մենք ժամանակ չունենք։ Երբ տանից դուրս եկանք այնտեղ կանգնած էր Լիամը։Նա դանդքղ քայկերով մեզ էր մոտենում‚իսկ Մոնին նրան անգամ չէր էլ նկատել։ -Ողջույն աղջիկներ-ասաց նա։ -Բարև-պատասխանեցի ես ‚բքայց Մոնին ոչինչ չասաց։ -Մոնի բարև-կրկնեց Լիամը։ - Բարև-սառը ու կոպիտ ձայնով ասաց Մոնին։ Ես ընկերուհուս լավ եմ ճանաչում‚եթե նա մեկին չի հավանում‚ապա նրա հետ խոսում է կոպիտ կամ էլ խուսափում է նրանցից։ -Իսկ ուր եք գնում կարող եմ ուղեկցել։ -Իհարկե ոչ-ասաց Մոնին-Էմմա գնացինք մենէ ժամանակ չունենք։ Նա իմ ձեռքը բռնեց և մենք արագ քայլելով գնացինք։ Օ ոչ այսօր հանդիպումներով լի օր էր։Մենք հանդիպեցինք մի տղայի‚ով մեր դպրոցից էր անուննել Լուկաս էր։Ինչու այսքան վշտացա‚քանի որ այդ տղան ինձ է սիրում և հանգիստ չի թողնում ինձ։ -Հեյ Էմմ‚սա Լուկասը չէ-ծիծքղելով ասաց Մոնին։ -Շշուկով խոսիր չեմ ուզում‚որ տեսնի։ Սակայն ինչքան էլ շշուկով խոսեինք մեկ է Մոնին ամեն անգամ ինչ որ բան է անում։Երբ շրջվեցի տեսա ‚որ նա Լուկասի կողքին է և գուշակեք‚թե նրանք որտեղ են գալիս։Իհարկե դեպի իմ կողմը‚ես ուղղակի կսպանեմ Մոնիին։
