ერთხელ იმ დღეს ტყეში დავიკარგე. სამაგიეროდ ჯიდიმ მიპოვა და მის სახლში წამიყვანა.
ჯიდი: ხო შენ სად დაიძინებ?
ანი: საკუჭნაოში :/ :დდდ
ჯიდი: ოკ მოვამზადე შედი ჰა მიდი.
ანი: პატარას ესე ნუ ელაპარაკები!
ჯიდი: ჩუმად. თითი პირზე ამაფარა და ნელ ნელა მომიახლოვდა. სულ რაღაცა 7 მილიმეტრი იყო დარჩენილი ჩვენ სახეებთან ერთად. მე მეშინოდა, არვიცოდი რა მექნა და უკან გავიხედე თვალებით. ჯიდიმ შემამჩნია რო მეშინოდა. მომშორდა და მე დავიძინე. არ ვიცი ცოტა ლოგინში მეშინოდა დას საბნის ქვეშ დავიმალე. გათენდა მე მაინც მეშინოდა და გარეთ გავარდი მერე უკნიდან ხმა შემომესმა:
- ეი სად მიდიხარ იქით შუა ტყეა!!
- არსად არ მივდივარ გაიგე აოიე?
- რანაირად მელაპარაკეები?
- ოო დაიკიდე.
კაი ხო კაი
აუ ხალხო ეს ძან მინია მაგდებდმნენ მშობლები ინაღამ პოლიციაში დარეკეს :'(( კარგით მე-2რეს დიდს დავწერ <33
