Kadının Kalbinde Uyuyan Kurt Adam

2. Bölüm~Yalnızlar Diyarı

Kadın her güne mutsuz uyanıyordu. İçindeki acı ona rahat vermiyordu. Her sabah ona günaydın demekten bi gün olsa vazgeçmedi. Her gece iyi geceler demezse yüreği rahat uyuyamıyordu. Bir gün iyi geceler demek için kadın mesaj attığında bi mucize oldu. Belli ki adamda kadın olmadan yapamıyordu. Özlemiştiler birbirlerini,  beraber olmadan hayatlarında günleri geçmemişti. Yapamadılar   kalpleri tekrardan birleşti. Her şey biraz daha düzgün yoluna girmişti. Kadın uzaklardaydı çünkü okuması gereken bir üniversiteye başlamıştı. Sevdiğinden uzaklarda tek başına henüz alışamamış bi şekilde hayatını oradaki düzene adapte etmek için çabalıyordu.
Artık ayrılık vaktiydi. Sevdiği adamı, ailesini tüm sevdiklerini arkasında bırakarak bilmediği bir şehire gitmesine günler kalmıştı. Günler durmuyordu yine tüm hızıyla birbirini kovalıyordu.Ayrılık günü geldi. Henüz sevdiğine, kokusuna doyamadan bu seferde kadını hayat alıp başka bi yere yerleştirmişti.
Adamla buluştu kadın gitmesine sadece saatler kalmıştı. Bu sefer onu sevdiği adam yolcu edecekti uzak diyarlara. Hep buluşacakları zaman kavga edip buluşuyorlardı.

 İkiside inatçı, aksiii ...

Ama buluştukları anda ne kavgadan bi eser kalıyordu ne de bi daha kavga ediyorlardı.
Birbirlerini gördükleri an herşey çözülüyordu. Bir öpmesi vardı kadını içine kokusunu çekerek tüm yüreğiyle.. Kadın zaten bakışlarıyla ne kadar sevdiğini anlatıyordu adamı.
Bolca hasret giderdikten sonra kadının saati yaklaşmıştı  artık gitmesi gerekiyordu. Beraber bi otobüse bindiler otogardan kadını yolcu edecekti adam. İkiside ayakta kalmıştı ama yanyanaydılar. Gözleri hep birbirini arıyordu. İki kişilik bir koltuk bosaldı sanki sırf onlar için ayrılmış bir yerdi. Kadın cam tarafına oturdu. Öyle alışmıştı yalnızlığını hissetmenek için hep cam tarafında oturur  dışarıyı seyrederdi yol boyunca. Ama bu sefer farklıydı yanında en değerlisi vardı. Bu sefer dışarıya hiç bakmadan öylece adamı izledi. Adam bunu farkettikten sonra kadının saçına bir öpücük kondurdu  başını kadının başına dayadı. İkisi beraber kafa kafaya gözleri kapalı yolculuk yaptılar. Yine zaman durmadı. Artık otagara inme zamanı  ayrılma vaktiydi. İndiler. Kadının otobüsü kalkmak üzereydi. Öperek en sevdiğini istemeyerek de olsa bindi. Yerleştikten sonra dışarı baktığında Adam yoktu. Gitmişti. Oda ayrılıklara dayanamıyordu belli ki otobüs kalkmadan onun gittiğini görmeden oradan uzaklaşmıştı. Kadına bi mesaj geldi " Gidince bana haber ver bebeğim. " aklı yine ondaydı.
Yolculuklar her zaman sıkıcı gelmişti kadına. Bi kez de olsa yanında sevdiği adamla yolculuk yapmak istiyordu. Hatta şuan elinden gelse elinden tutup onuda götürecekti.
Yol boyunca uyudu kadın. Yüreğinde onun sıcaklığı vardı. Üzerinde onun kokusu..
Saatler sonra artık yalnızlar diyarı yabancı şehire yine ayak basmıştı.
Sıkıcıydı orada günler, içi daralıyordu. Ve onu ayakta tutan tek mutluluk sebebi sevdiği adamdı. Sesini duyunca yüzünde güller açıyordu. Kadın birgün çektikleri resimleri tek tek inceliyordu. O kadar özlemişti ki resimlerle biraz hasret giderecekti. Resimlere baktıkça adamın bakışları ilgisini çekmeye başladı. Yüzünde bi gülümseme oluştu. Sert bakışı ve dik bakışı ona kurtları anımsattı bir an. Şu yabancı filmlerde izlediğimiz kurt olan karakterleri. Ama adam bambaşka hissettirdi. Ve adını Kurt Adam olarak gönlüne yazdı. Bu kelime o kadar yakıştı ki adamın üzerine. Tam anlamıyla bi kelime bi insanda bu kadar anlam bulabilirdi. Kadın artık adamı Kurt Adam diye seviyordu. Adam bundan hiç rahatsız değildi. Sanki bu kelime ona bir huzur veriyordu. Bu kelimede bi sır vardı ikisinide mutlu eden. O gün itibariyle kadının yüreğindeki Kurt Adam 'dı O.
Bir gün kadın aldı eline kâğıt ve kalemi çizmeye başladı adamı. Her noktasını her detayını milim milim ince ince çizdi. Sevdiği kişiyi çizmek bir başkaydı onun için.
O kadar güzel olmuştu ki çizdiği resim bakan insanlar inanmadı. Kadının daha önce portre çizimi için çalışması olmamıştı. Nasıl bu kadar güzel ve bu kadar detaylı çizebilmişti bu Kurt Adam'ı ?
Vay be dedirtti.
Sevgi neylere kadir'di. Sevgi insana neler yaptırmazdı ki..
Aldı kadın resmi uzaklarda Yalnızlar diyarında ki odasında en güzel görebileceği yere yapıştırdı resmi. Ona şans getiriyordu. Ona her baktığında özlemi az da olsa sanki azalıyordu. Sevmeyi öğrenmişti kadın. Bir insanı yanında olmadan nasıl seveceğini, nasıl her ona koşmak istediğinde koşmadan oturup sevebileceğini, kokusu her dakika burnunda olmadan nasıl yaşayabileceğini..
Çok büyük günler bekliyordu kadını..