DOĞRU AMA

AŞK ADINA

İnsanlar ulaşılması diğer herşey gibi kolay ve hazır olmayan aşkı tatmak ister.
Çok ister de bunun İçin sabahlara dek ağlar bazen.
Bazen evden kaçar,depresyona girer,unutur kendini,etrafındaki insanlardan sıkılmıştır bir başka insanla yaşamak istediğini yaşamak ister ve aşkı arar. Bulur bulmaz belki aşkı ama ne yapmışsa kendine yapmıştır insan bu esnada.
Hayaller kurar onunla. Gelirse yar, bunu yaparım bunu yaparım der. Aşkıma şiir okurum o da bana masal anlatır diye düşünmeye başlar insan mesela.
Gönül bu tabi zaman gelir geçer o gün gelir aşk mı değil mi bilmezsin ilkin.
Birini bulursun ve birlikteliğiniz başlar.
Bu o mu düşüncesi seni bağlar başlangıçta hep o düşünce üzere onu aptal aptal seyre dalar ve incelersin.
Gün gelir artık anlamışsındır evet bu o.

Veeee haydi tansiyon tavan yapsın!
Başlıyor artık: yaşamak istediklerinizi zor imkanlarla yaşamaya başlarsınız.kimisi olur kimisi olmaz yapmak istediklerinizin.Ve yapabildiklerinizle mutluluğunuz tartışılmaz bile.
Bu mutluluk bozulacak tabi hiç sonsuz olur mu illaki bozulacak ("sonsuz mutluluk "yazımı okursanız.)
Ve bu mutluluğu çekemeyenler görmek istemeyenlerin mütevazi yardımıyla ha gayret mutluluk yerle bir olur.
Mutluluk bitse iyi, bi zahmet bu bozucular sürüsü elleri değmişken aramıza bi tohum da ekerler mutluluğumuzun hediyesi sanırsam.

Bu tohum şirin ve güzeldir ilkin hediyedir bize. Bilmeyiz ki gün geçtikçe yüreğimizi birbirimize bağlayan bağı kesen kalleş hançerdir.

Veeeeeeee
Kalleş hançer kese kese son hamleye dek ilerledi aramızda.
İncecik bağdan herşeyi unutup yeni yeni yapılanmalar yeni hayatlar kurmaya çalışırız bu kadar da umursamaz ve kendimize aşığız ama olmuyor, inceldiği yerden kopuyor.
Biz kopuyoruz hayattan.

Canları sağolsun elbirliğiyle kopardılar bizi artık.
Hayattan bıkmış sevgisi kalmamış robotlaşmış insanlar olduk bu saatten sonra.