Friendship [SOON]

O N E

Henami's POV

Nandito ako sa kwarto ko. Nakakatitig sa kawalan. It's been a month since that event happen. And I still can't move on. Na-dedepress, parang ganun.

Lagi na lang ako tinataboy, minsan minumura pa. Suyo ako ng suyo pero ala parin.

"Nak..."

Pinagsisihan ko yung mga ginawa ko dati.

"Huy, anak..."

Kung mababalik ko lang ang panahon. Tatanga-tanga kasi ako!

"ANAK! KANINA PA AKO TAWAG NG TAWAG!" Nagising ako sa ulirat dahil sa sigaw ni mama.

"Nak...hindi ka ba naawa sa sarili mo? Tingnan mo yung sarili mo ohh. Lagi wala sa sarili. Nak...move-on din pag may time. May makikita ka naman mas mabuti sa punyetang plastic na Raven na yan sa America ehh." Pagpupursigi sa akin ni mama. Natawa ako sa plastic part. Hindi naman siya plastic ehh. Sadyang ako ang dahilan kaya nagkakaganyan siya. Tumango nalang ako at saka ngumite bilang tugon sa kanya. Ngumite rin siya. Niyakap niya ako at ganun din ako.

"Ganyan nga anak ko. Dapat ganyan ka lagi. Nakangite. Dapat totoo yan! Sabi nga ng lola mo, 'A true smile can make someone more beautiful than a fake ones.' Halika na anak, aalis na tayo. Magpaalam ka na sa kwarto mo." Sabay halik niya sa akin at umalis na sa kwarto ko.

Tumayo na rin ako at aalis. Tiningnan ko ulit ang kwarto ko. Maraming nangyari dito. So many history that I'll never forget. Dito lagi kami naglalaro ni Raven, nagrereview, at kung ano-ano pa. Ngaun ko lang nalaman na may tumulong luha sa pisnge ko. Pinunasan ko to ng marahan at tumawa ng mahina. Ganun ba talaga ang epekto niya sa akin? Totoo pala ang 'First love never dies.' Hayst! Bumaba na ako at tiningnan ang mga taong tumutulong sa pagbubuhat ng gamit namin at nakita ko rin si mama't papa. Lumapit na ako sa kanila ng patago. Gugulatin ko sila!

*BOO*

"Ay kabayo! Hay! Yung prinsesa talaga namin!" Sabi ni pala habang tumatawa at ako din. Sana ganito palagi. Tumatawa kami. Sana nga may makita ako dun na makakalimot sa kanya. Sana.

Pagkatapos nilang ibuhat ang mga gamit namin, kinuha ko ang cellphone ko't may tinext.

To: VENice

Raven? Sure ako na di mo to babasahin pero tutuparin ko na yung gusto mo. Diba ayaw mo na akong makita? O sige. Di na ako magpapakita kasi aalis na kami. Maninirahan na kami sa States. Sana may makita kang ibang mas angat sa akin. May mas deseve na iba kaysa sa akin, alam ko yon. Bye na Raven. Ito na ang pinakahuling text ko sayo. Sana maging masaya ka na wala nang pesteng naggugulo sayo. Mahal na mahal kita Raven. Mahal na mahal.

*Send

Huming ako malalim dahil kinakabahan ako. Lumabas na ako ng bahay at tiningnan muli ito. Mapangite ako at pumasok na ng kotse at humarurot na. Biglang ng ring yung cellphone kaya tiningan ko. Kinabahan ako dahil si Raven ang nagtext. Babasahin ko na lang.

From: VENice

Sorry nah! Sorry na Nami! Nadala lang ako sa emosyon ko! Pinagsisihan ko lahat ng ginawa ko! Di ko nga alam kung bakit ko iyon nagawa sa iyo ehh! Mahal na mahal din kita! Huwag ka nang umalis papuntang Amerika! Pupuntahan kita sa NAIA! Please! Give another chance Nami! Please! Ayoko nang ulit mawala ng isang mahal sa buhay ko! Please! Pupunta ako dyan! Hintayin mo ako! Please!