** That Should Be Me **

Prologue:

Minsan sa buhay kailangan natin magsakripisiyo para sa taong mahal natin.

Mawala man yung mahalagang tao sa buhay mo magpapatuloy parin ang pagmamahal mo. Hanggang sa huling hininga man ng ating buhay pagmamahal parin ang mananaig.

Ngunit kahit masakit man tanggapin na mawala yung taong minahal mo ng lubusan may tao paring itinakda para mahalin ka at handang higitan ang pagmamahal ng taong sobrang minahal mo.

Masakit man pero kailangan talagang masaktan para may matutunan.

Pero paano kung bigyan kayo ng pagkakataong mabuhay ulit pero sa ibang katauhan na? Handa niyo parin bang mahalin ang isa't isa? Maibabalik niyo pa kaya yung dating kayo? Kaya mo bang panindigan ang pangako mo?

Chapter (1)

*kriiiing kriiiing*

"Aish! Ang aga aga ang ingay ingay ng pesteng alarm clock na'to >_<" -Kim

*Aaaaackkk. (bumukas yung pinto ng kwarto ko)*

"Waaaaaaaggg!!!* -Mama

"Psh! Dagdag pa  sa ingay 'tong ina kong isip bata!" -Kim

<At kung bakit po siya napasigaw? Ibabato  ko lang naman po kasi yung pesteng alarm clock na ang ingay ingay>

"Ano ba naman yan anaaaak! Anlaaa kemahal mahal ng alarm clock na yan oh ibabato mo lang? Tsk! Bumangon ka na nga jan at maligo tsaka magbreakfast ka na din. First day of school pa naman ngayon." -Mama

"Psh! K -_-" -Kim

@Kusina

"Ohh nak, yan na yung breakfast mo. Ubusin yung gatas aa. Mahal yan. ^_______^" -Mama

"Tsk! -_-" -Kim

After 10 minutes kinuha ko na yung bag ko at humingi ng baon kay mama.

"Ma?" -Kim

"Yes Nak? :)" -Mama

"Baon ko?" -Kim

"Ohh yan." -Mama <Sabay abot ng 50 pesos>

"Aish! Ma naman ee. 50 lang? Di na'ko bata! -_-" -Kim

"Kiss muna" -Mama

"Tsk Tsk! Ayoko!" -Kim

"Di wag mo! Tama na yan na 50." -Mama

"Aish! Sige na nga! Isip-bata!" -Kim
<sabay kiss sa cheeks ni mama -3->

"Ayyyyieeee! Lambing ng anak kooo! :D" -Mama

"Psh! San na yung bayad?" -Kim

"Eto ohh" -Mama
<sabay abot ng 200 pesos>

"Geh!" -Kim

Walang manners ba sa ina ee nuh? Mwehehehe ganyan ako magmahal ee. Pero kahit ganto ako mahal na mahal ko yang ina kong isip bata. HaHaha Aish! Why do I even laugh,pathetic me.

Kim's POV

Anyways Kim Dam Hyung nga pala. Half Korean half Filipino. But as if i know how to speak Korean? Naaaa. Nevermind i don't have time to learn that alien language. Aish! Back to reality. Hmmm i just don't want to talk much as of now tinatamad ako ee. Sa ibang chapters na lang siguro pagginanahan. Hehehe Pasensya author! ^-^v

<After 30 minutes of biyahe nakarating din ako sa school>

"Kyaaaaahhh! Ang hot niya!" -sabi nung babaeng makapal ang mukha este make up

"Ohhhh My Geeee! He's so cute!" -sabi naman ng babaeng kamukha ng unggoy

"Gosh! Kissable lips!" -sigaw naman ng babaeng manyak este malandi