Give me way [Exo-Luhan fan fiction]

Chapter 21 - Giving up?

Chapter 21

Jai's P.O.V.

"Luhan!Emergency!Kailangan na nating bumalik ng korea!Sabi ni Mr. Soo Man may shooting pa tayo para sa episode 5 and 6 ng Exo's Showtime eh.",sabi ni Chanyeol.Napatungo ako.

Naluluha nanaman ako.Wag kang iiyak.Babalik naman sila sa susunod eh.Please…

Ay!Ayan!UMIYAK KA NA!!!Bwiset!!!

Tumayo si Luhan at lumabas.Itinaas ko ang ulo ko."Luha---",pag taas ko ng ulo ko.Si Chanyeol na lang ang nandoon.Umupo sya sa tabi ko at hinimas-himas ang likod ko.

"Ang O.A. nya nuh?Di pa kaya tapos ang concert.Tatapusin pa NATIN 'to.Baka na-ihi lang yun.",natawa ako ng konti."Iiyak mo lang yan…Malay mo…Bumalik kami dito pag tapos ng shooting,diba?",sabi nya.I felt somehow comfortable with him.

He knows how to comfort a person in a way he don't affect anyone.He's really an happy virus.Ibinaon ko ang mukha ko sa dibdib nya at humagulgol."Ang sama nya!Hindi man lang sya nag paalam!",sabi ko.

"Eh may pagka-g*** din yun baliw na yun.Ang bakla nya,takot…",sabi nya.Natawa ulit ako."Jai.Masakit bang masaktan?",tanong nya.

"Sobra,Yeol.Sobrang SAKIT!",sabi ko.

"Sa sitwasyon ko…Sa tingin mo…Mas masakit ba yung akin?",tanong nya.

"Syempre.Mahal mo SYA eh.Syempre masakit.Pero walang mas masakit sa lahat.Lahat pantay-pantay ang sakit.It's just the way you would take it.Take it badly,take it seriously,take it nonesense.Kasi kung seriously,masakit,pag badly,mabilis lumipas,at pag nonesense,yun ang pinaka-masakit.Walang taong masasaktan kung minahal mo,Yeol.Pag nonesense,parang wala lang,pero ginigiit ng buong katawan mo na 'Nasasaktan ka!Take it!',parang ganun?",sabi ko.Tumawa sya ng konti.

"Dapat ikaw ang ico-comfort ko eh.Ikaw pa 'tong nag pa-relax sakin.",sabi nya.

"Kanina mo pa ko cino-comfort,noh.Damang dama ko.",sabi ko.

-

After ng concert…

Sumakay na ako ng taxi.Di na ako nag palit ng outfit.Yung suot ko kanina sa sinayaw naming 'NOW',yun parin ang suot ko ngayon.Pero naka-mahabang jacket ako.Pupunta ang buong exo members sa bahay para kuhain yung mga bagahe nila.

Siguro di na ako MAGPAPAALAM...Mas masakit kasi pag nag paalam ka pa.Kung noon…Sa mga novel na nababasa natin sa wattpad,hindi sila nag papaalam sa mahal nila,magagalit tayo at sasabihing 'bahala ka!Mag sisisi ka!',yan ang mga katagang sasabihin natin pag nabasa ang mgaganyan..

Now I feel the feelings of those characters…Tama sila…Mas masakit mag paalam…Pero alam nyo yung mas masakit?

Yung maiwan…

Yung biglang iwan na walang paalam.Talagang masakit.

Nang makarating kami ng bahay…3:32 A.M. na.Sinalubong pa nga kami nila mama pero irap lang ang ginawa ko at matamlay na pumasok sa kwarto ko.

Humiga ako sa kama.Pag gulong ko…Nakita ko ang poster ni Luhan malapit sa kama ko.Lalo akong umiyak.Masakit…

Masyadong masakit…Nung umalis sya,naramdaman kong…

Tinapos na nya ang lahat sa isang walkout.

Everytime na dadaanan nya ako,parang multo lang ako na nang hihingi ng tulong;Ng pag mamahal.

Bago ako umalis…Kumaway ako pero isang irap ang ginanti nya sa masaya kong kaway sakanya.

"ANG DAYA MO!!!",tumayo ko at hinampas ang poster."Ang daya daya mong hinayupak ka!!!Matapos mong kuhain yung first kiss ko!!!Aalis ka na lang!?!?!IIWAN MO NA LANG AKO NG BASTA-BASTA!!!Nang ganun kadali!!!Na para bang wala tayong pinagsamahan!!!",humiga ako ulit at niyakap ang hedge hog stuff toy ko.5 years old palang ak ng ibigay 'to sakin ni LUHAN.

"Ang daya ng amo mo,nuh?Biruin mo…Nagawa nya akong isnabin sa buong oras ng concert nila.Mood swing.",sabi ko kay Hegdie.(heji).

Parang baliw ako na kinakausap si Hegdie.Sya lang naman takbuhan ko ngayon eh.DX.

-

Kinabukasan…

"Jai!Nandito na sila!Mag paalam na tayo!",nagising ako ng narinig ko ang boses ni ate at ang katok.

Hindi ako sumagot."Paki kuha yung duplicate.",sabi nya.Pag bukas ng pinto nakita ko si ate sa harapan ko."Tatayo ka o kakaladkarin kita palabas?",sabi ni ate.

"Kung gusto nyong mag paalam,wag nyo ko isali.",mahinahon kong sabi.Biglang may labing isang lalaki na lumitaw malapit sa kama ko.

"Jai…Please…"-Chanyeol.

"Pwede ba.Masyadong maaga para mang bwiset.",sabi ko.

"Jai…Isa…Wag mo kong gagalitin.",-Ate.Hahawakan sana ako ni ate sa kamay pero tumayo ako at kinuha ang suklay.Sinuklayan ko ang buhok ko at tinalian ito.Pero humiga ako ulit sa kama."Jai…",hahawakan sana nya ako ulit nang sumigaw na ako.

"ANO BA?!For once!Please!Leave me alone!!!",umalingawngaw ang boses ko na buong kwarto.

*pak*

Nagulat ako ng sampalin ako ni ate.

"Wag mo akong sisigawan!Ate mo parin ako!",sigaw nya.Sumimangot ako.

"Can you please leave me alone?!Life is not that fair!Hindi lahat ng gusto nyo,makukuha nyo!Eh ano naman kung ayaw kong mag paalam sa mga YAN?!Ano bang mangyayari pag nag paalam ako?",sigaw ko.

"Bahala ka sa buhay mo!",sigaw ni ate.Inis syanb lumabas sa kwarto ko.Yung labing-dalawang lalaki…Ayun.Nakatungo lahat.

"B-bye,Jai…",sabay-sabay nilang sabi...Nasaktan ako ng makita ko ang iba sakanila ay naiyak.Yung iba teary eyed na.

"Sorry…",bulong ko pagkalabas nila...

Narinig ko na lang ang iyakan at pag papaalam nila.Tunog ng pinto na bumukas,mga maletang hinihila…

"I'm so sorry,guys…",sabi ko sa kabila ng pag-hikbi ko..

。。。。

Alam nyo ba?

Naiyak ako habang nag ta-type?Naiiyak ako sa mga pinag gagagawa ko eh.XD!Basta iyak na lang kayo pag nakakaiyak.XD.Para sakin nakakaiyak eh.XD

Vomment po!Zlamat!