Lumipas ang mga araw....
Hanggang sa naging linggo....
Hiling ko sa sarili na di sana lumipas ng buwan at di ko na alam kong ano ang gagawin ko sa kanya...
"Miss?"
"I'll count"
"Ano po? Ano po bibilangin niyo? Miss?"
...Mag bibilang ako hanggang sa magkita ulit kami, hanggang sa mag kausap ulit kami, hanggang sa mawala na yung galit ko sa kanya. Mag bibilang ako
"Sorry, can I get the bill?"
"Pero Miss pinapahintay ka ng mommy mo dito, maka magalit nanaman yun pag umalis ka" alalang sabi ni Manong Hali
"Eh kasi naman ang tagal, nababagot na ako atsaka manong huwag niyo napo akong tawaging 'miss' di ako komportable eli nalang po"
"Pero Mi-"
"Eli nga po" pagtatama ko
"Oh sha dahil mapilit kang bata ka tatawagin kitang eli pag tayo lang pero pag nandiyan si madame miss ang itatawag ko sayo"
"Payag po ako niyan".....
"Manong?"
"Ano yun? May na tanggap nga pala akong mensahe galing kay madame, sabi niya di daw siya makakapunta ngayon kase may urgent meeting siyang dadalohan. Asan mo gustong pumunta eli?"
"Manong ilang taon kana ngang nagsisilbi samin?" Kuryoso kong tanong
"Mga 12 years na din, bakit mo na tanong?"
"So ibig sabihin ay nagtatrabaho kana samin nung na aksidente ako?" Ngayon niya lang nakuha ang atensyon ko simula kanina
"Ahhh kase eli nag babakasyon ako sa mga panahong yun, nagulat nga ako pag balik ko dahil iyong aksidente mo ang bukambibig ng mga katulong at naging critical nga daw ang condisyon mo nun eh" napailing-iling si Manong
...so wala siyang alam?...
"Eh manong nakilala mo naba si russel noon?"
BINABASA MO ANG
My Unforgetable
Teen FictionPano kong yung lalaking gusto mong kalimotan at kinalimotan mo ay bumalik? Pano mo siya alalahanin muli kung sinugal mo pati buhay mo upang makalimotan lang siya Yan ang problema na hinaharap ni Elizabeth Louver. Di niya kailan man inakala na aalis...
