Gumising ako sa gitna ng dilim na walang Makita kundi...wala.. (wala ngang Makita eh. Meron ba?) Ha? Ano ba 'to? Nasan ako? Bakit ang dilim? Wala akong Makita... DON'T TELL ME!!!...
WAAAAAAAHHHH!!!! NABULAG AKO!!! NABULAG AKO! Sigaw ko sa higaan.
WAAPPAAAAAAAAAAKKKKK
"ARRRAAAY!!" Hiyaw ko sabay opo sa kama Binatukan ako sa ulo pero sino yun? Ng tingnan ko'ng mabuti ang paligid... ha? Nasan ba ako bakit hindi ko kwarto ito? TEKA! Hindi ako na bulag? Nakita ko ang basang panyo sa dibdib ko...ah... ito pala ang naka tabon samata ko ng gumising ako. Hehe "hai... salamat. Yes! Hindi ako na BULAG!!! YEEEYY---"
WAAPAAAAKKK binatukan ako ulit kung sino yun.
"ARAAY! Ano ba?!!" sigaw ko saka lingon sa tao'ng binatukan ako. OMG! Mga BHEZ KO! Yinakap ko silang dalawa.
"oh, bakit kayo nan dito sa.... Teka! Na saan ba ako?"
"Melody... nadisgrasya kayo ng kambal mo. Nag karoon kayo ng car accident." Sabi ni Nathalien.
"ANO!! hindi ko natatandaan na nagkadisgrasya kami ni Michael..... ah....Oo, si kuya asan?" nag alalang tanong ko.
Tumingin sila Nathalien and Zyren sa isa't-isa at balik tingin sa akin. Biglang bumilis ang takbo ng puso ko. "A-anong nangyari k-kay kuya? S-sa kambal ko? Anong ng yari sa kanya?" nguminginig na tanong ko sa kanila.
"Melody... si Michael he.....he is in coma." ---> Zyren. TT_____TT
"Some of his bodies are broken and...... and..... his face is wounded all over!! Poor Michael"----> Nathalien. TT______TT
ANOOOO!!!!! Tulala ako sa sinabi nila...
natatandaan ko na....kaya pala niyakap ako ni kuya sa kotse... prinotektahan nya ako sa bumangga na sasakyan sa aming kotse... "Nasan si Michael?"
"Nasa kabilang kwarto kasama ang Mommy at Dad—oy! Melody saan ka pupunta!?." Naputol ang sinasabi ni Zylen dahil tumakbo ako balabas ng kwarto.
Papunta ako ngayon sa kabilang kwarto kung saan na'confine si Michael, I open the door and then my parents look at me like they were annoyed that I was there infront of them and Michael, that I was still alive..sorry poh ganun kasi ung feeling ko.. T.T at ng nakita ko si Michael nanaka higa...
SHOCK in my eyes.. dahil halos lahat nyang katawan ay may sugat.. at naka tago ang ulo dahil sa cover ng first aid.
Tama sila ni Zylen at Nathalien... kawawang- kawawa talaga si kuya...
"Mom, Dad kamusta na po si Michael? Ok po ba siya?" nag-aalala'ng tanong ko sa kanila.
Tumayo si Mommy saka lumapit sa'kin at bigla akong sinampal..mahilig talaga si Mommy manampal no? masakit kaya! Napahawak ako sa namumulang pisngi ko.
"M-mommy..." my voice is trembling.
"IKAW!! IKAW ANG MAY KASALANAN KUNG BAKIT NANGYARI ITO KAY MICHAEL! IKAW ANG GUMAWA NITO SA KANYA! SANA IKAW NA LANG YUNG NAGKACOMA AT HINDI SI MICHAEL!" Sigaw ni Mommy sakin.
"P-pero Mommy... A-aksidente ang nangyari—"
"OO, KAYA KASALANAN MO KUNG BAKIT NANGYARI YAN KAY MICHAEL. DAHIL MALAS KA SA PAMILYA NA TO SIMULA PA NOONG MGA BATA PA KAYO! ANG MALAS MO'NG BABAE KA!" Sigaw ni Mommy. Tumutulo na ung luha ko sa sobrang sakit ng mga sinabi nya.
Inawat ni Daddy si Mommy "Tama na yan Melanie! Walang kahahantungan ang storyang 'to kapag pina-iral mo ung galit mo!"
"Pero ano'ng gagawin natin? Paano na ung pag-aaral ni Michael? Paano ung future nya? Siya pa naman ung future owner ng Hermona's Car Company!" Umiiyak na si Mommy.
