ÇIĞLIK

BÖLÜM 1

Selamun aleykum kardeşlerim bir kitapta bizden çıksın dedik ve başladık bu benim ilk deneyimim bunu göz önüne alıpta okuyun   olurda hata yaparsam şimdiden affınıza sığınıyorum beğenmniz ümidiyle ve şimdiden yorum ve votelerinizi bekliyorum...

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hastahaneye geleli iki saat oluyor. Geldiğinde baya bi hırpalanmıştı söylemeye dilim varmıyor malesef tecavüze uğramıştı bu güzel kıza kim kıyar kim yapardı bunu. Hayat, ona artık güvenilmez hale gelmişti.
Biran daldığım da kapı tıklamasıyla kendime geldim:
-Gir...

İçeri giren hemşire soluk soluğa kalarak:
Hocam yatan hastanız uyandı ve sinir krizi geçiriyor.

Hemşirenin lafını bitirmesine izin vermeden yannında gittim. Acil bölümüne gittiğimde bir kaç hemşirenin kızın o naif bedenini tutmaya çalışıyorlardı hemen yanına vardım:
-ışştt sakin ol hepsi geçecek.
Hemşirelere dönerek:
-Hemen sakinleştirici iğne vurun.
İçlerinden bir hemşirenin hemen sakinleştirici vurdu yavaş yavaş vücudumu sarsan çığlıkları kesiliyordu. Tamamen kendinden geçti gözlerini yine zifiri karanlığa kapattı hiç geri açmak istemez gibi. Onun o hali beni mahvediyordu bunu kimin yaptığını bir bilseydim hem onun hemde yıllar önce bu pislikler yüzünden kendini öldüren kardeşimin intikamını alacaktım. Kardeşim daha onsekizindeydi. Birgün polis aradı kardeşinizi hastahaneye kaldırdılar dedi hemen evden çıktım hastahaneye nasıl neyle gittim hala hatırlamıyorum hatırladığım tek şey kardeşim sinemi o halde görmek. Sinemin üstü başı yırtılmış bacak arasından akan kana çarptı gözüm o zaman anladım olan bitenleri ne yapacağımı bilemedim bildiğim tek şey kendimi dışarı atmak. Ne yapacaktım şimdi ben işim gereği bir kaç böyle vakalarla karşılaşmıştım ama şimdi benim canım benim kardeşimdi. Omzumda bir şey hissettim arkamı döndüğümde karşımda annemi gördüm ona nasıl anlatacaktım. O da korku dolu gözlerle bakıyordu:
-ömer oğlum ne oldu kızıma neden getirdiler buraya?
Nasıl diyecektim anne kızına kıydılar diye, tam anneme dönecektim ki yukarıdan bir şey önümüze düştü bir anneme birde yerde yatan kıza baktım ve annemin feryat dolu bir bağırması tüm vücudumu sarstı bu olamazdı bu benim sinemim olamazdı yerde yatan her yerinden kan akan benim canım olamazdı hemen etrafı doktorlarla dolu ama o naif bedenini bu acıları kaldıramadı o deniz mavisi gözlerini sonsuza denk kapattı. Sinemim aklıma ne zaman gelse gözyaşlarım beni terk ediyor. Adını hemşirelerden öğrendiğim Zeynep i yalnız bırakmazdım ya oda Sinem gibi canına ya koyarsa bu sefer buna izin vermeyecektim. O herkese inat yaşayacaktı herşeyi unutması için elimden geleni yapacağım. Bu gece nöbetim olmamasına rağmen bu gece hastahanede kalacaktım onu yalnız bırakmazdım sinemimi yalnız bıraktığımda kendi canına kıymıştı ya oda öyle olsaydı. Ailesini araştırdım haber vermek için ama malesef küçükken ailesi bir trafik kazasında vefat etmişti sadece Zeynep sağ kalmıştı onu da devlet yurduna vermişlerdi yani hayat hep ona acımasızca davramıştı şimdi ne yapacaktı kime sığınacaktı. Hava yavaş yavaş kararıyor hastahanede kimse kalmadı bende alt kata Zeynepin yanına gittim hala iğnenin etkisindeydi yanına yaklaştım, gözünün ucundan akan göz yaşı yaşadıklarını anlatır gibi acıyla yanağından süzülüyordu. Biranda yatağından sıçradı korku dolu gözlerle etrafına bakıyordu yanına yaklaşarak:
-İyi misin?
Cevap vermeden sadece gözlerime bakıyordu benden korktuğu her halinden belliydi. Biraz daha yaklaşarak:
-Tamam sakin ol korkma benden. Ben senin doktorunum sana yardımcı olmak istiyorum.

Şimdilik bölüm sonuna geldik ilk bölüm olduğu için biraz tanıtım amaçlı yaptım o yüzden biraz kısa oldu. Bu arada resimdeki başrolümüz Ömer. Ve ilk bölümden beğenilerinizi bekliyorum eğer beğenilirse devam edeceğim o yüzden lütfen alt kısımda ki yıldızın içini doldurmayı unutmayın. Şimdiden beğenen beğenmeyen herkese teşekkürler...