"Ve büyük hayaller peşinde büyük umutları da sürükler..."
Son cümleyi okuduktan sonra kitabı kapattım ve güçlükle ayağa kalktım.Ne kadar zamandır uyumadığımı bilmiyordum.Zaman kavramı önemini yitirmişti sanki.Saatlerdir oyalanacak bir şey aramış ve depoya attığım kutulardan birinde kalan bu kitabı bulmuştum.Babamın kitaplarından biri olmalıydı.Bitirmek için çok çaba sarfetmemiştim.Ama uykusuz olduğum için dengemi sağlamakta zorlanıyordum.
Odamdan çıkıp mutfağa yöneldim.Yiyecek bir şeyler aramak için dolabı açacakken dengemi kaybettim.Tam yeri boylayacakken biri beni tuttu.
-Hey! İyi misin?
Philip'e gülümsedim.
-İyiyim ,sen neden uyumadın?
Açık bıraktığım dolabı bu sefer o karıştırmaya başladı.
-Uyku tutmadı.
Sonra gözlerini gözlerime dikip "Seni de tutmamış galiba ?"dedi.
Hemen gözlerimi kaçırdım.
-Ee,ne buldun bakalım?
-Evet,bir bakalım:Dünden kalmış iki dilim pizza,iki kutu kola ve bir şişe su.
-Menümüz çok zengin desene,dedim ve güldüm.Bana anlamaz bir ifadeyle baktı.
-Tamam,Philip. Üzgünüm ,bugün alışverişe çıkmalıydım.Biliyorum ama unutmuşum.
Dolaptan aldıklarını masaya koydu.
-Bu aralar çok unutkanlaşmadın mı Cathy?
-Hey! Abla demen konusunda anlaştığımızı sanıyordum.
-Lütfen Cathy, sadece 3 yaş var aramızda.
-Ama sonuçta senden büyüğüm,dedim taburelerden birine otururken.
Evet,Philip benim kardeşimdi.Annem ve babam öldüğünden beri beraber yaşıyorduk.Ve birbirimizden başka da kimsemiz yoktu.4 yıl olmuştu.Philip o zaman 12 yaşındaydı.Onu ve kendimi korumak zorundaydım.Ve bu gerçekten çok zordu.Elimden gelen her şeyi yapmıştım.Şimdi onu kaybetme düşüncesi bile beni delirtiyordu.O benim her şeyimdi.
Soğuk pizzadan bir dilim ısırdım.Kola kutusunu alıp açtım.Philip de sesini çıkarmadan yiyordu.İkimiz de bitirdiğimizde tabakları alıp yıkadım.Sonra Philip'e döndüm.
-Şimdi , hemen yatağına yatıp uyuyorsun.
Tam itiraz edecekken;
"Hemen dedim"
Philip ayağa kalktı ve merdivenlere yöneldi.
-Sen ne yapacaksın?
-Biraz dolaşacağım.
-Gecenin bu saatinde dolaşmak da nerden çıktı Cathy?
-Ben senin ablanım ve bu evde sadece ben hesap sorabilirim.Anladın mı?
Biraz sert olmuştu belki ama beni kısıtlamasına izin veremezdim.
Kırgın bir ifadeyle bana döndü.
-Tamam, ama dikkatli ol,dedi.Sonra bana son bir kez bakıp odasına çıktı.
Ben de "Dikkatli olacağım " diye seslendim arkasından.Duyduğundan emindim.
Üstüme bir ceket alıp dışarı çıktım.Hava serindi.Hafif bir rüzgar vardı.Birkaç saat önce yağmur yağıyordu ama şimdi dinmişti.
Ceketimin düğmelerini ilikledim.Derin bir nefes aldım ve yürümeye başladım.Kasabanın batı tarafında,iki katlı ,eski bir evde yaşıyorduk.Küçük bir kasabaydı burası eskiden.Ama artık büyümüş ve kuzey tarafına doğru genişlemeye başlamıştı.Sadece bizim yaşadığımız taraf direniyordu bu değişime.
