Gece boyu hiç uyumamıştım.Sabah yataktan kalktım.Philip'in odasına gittim.Hala uyuyordu.Yatağının yanına oturdum.Bunu onun iyiliği için yapacaktım.Sonuçta ona zarar vermek istemezdim.
Ayağa kalkıp perdeyi açtım.
-Hadi bakalım uykucu,uyanma vakti!
Sesim canlı çıkmamıştı.Philip yorganı başına kadar çekti ama ben yorganı alıp atınca yapacak bir şeyi kalmamıştı.Oflayarak kalktı yataktan.Aşağı inip kahvaltı hazırladım.Philip de giyinmiş ve inmişti.Masaya oturdu ve hızlıca yemeye başladı.
-Yavaş ol,boğazında kalacak,dedim gülümseyerek.
-Ama geç kaldım,dedi ağzı doluyken.Sonra ayağa kalktı yanağıma bir öpücük kondurdu ve evden çıktı.Ben de hazırlanmak için yukarı çıktım.Peter la konuşacaktım.Evden çıktım.Hızlı hızlı dükkana doğru yürümeye başladım.Hiçbir şey düşünmüyordum sadece yürüyordum.Nihayet dükkana geldiğimde Peter'ın da yeni gelmiş olduğunu gördüm.
-Günaydın ,dedim üstümdeki ceketi çıkarırken.
-Günaydın,dedi sıcak bir şekilde.Dünkü halinden eser yoktu.Babası gelmemişti daha.Şimdi konuşmalıydım onunla.Eric denen adam vaktimin az olduğunu söylemişti.
-Peter , biraz konuşmamız lazım,dedim gözlerinin içine bakarak.
-Tabi,dedi samimi bir ifadeyle.Bir masaya geçip oturduk.Sessizce anlatmamı bekliyordu.Boğazımı temizledim.
-Bak Peter,bunu nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama ben .. ben gitmek zorundayım.
-Anlamadım.
-Dur,anlatacağım,dedim ve kısaca dün yaşadıklarımı anlattım.
-Bu çok saçma,dedi ve ayağa kalktı.
-Adamın biri çıkıp geliyor.Senin gücün bize yardım edecek diyor.Kardeşinin ölümüyle seni tehdit ediyor.Sen de kabul etmek zorunda kalıyorsun,dedi ve tekrar oturdu.
-Doğru anlamış mıyım Cathy?
-Evet.
-Bunu yapamazsın.Tanımadığın bir adamla öylece gidemezsin.
-Anlamıyor musun? Gitmek zorundayım.Bunu göze alamam.Peter,bak.Ben sadece sana güvenebilirim.Ve sen de biliyorsun ki senden başka hiç kimsem yok.
-Mesele bu değil.Sana neler yapabileceğinden bahsediyorum.Ya o da etki sahibiyse... Yani o da onlardan biriyse..
-Bilmiyorum.Hiçbir şey bilmiyorum.Ama gideceğim.Gitmek zorundayım.Lütfen karşı çıkma.Kararım kesin.
Karşıma geçti.Elimi tuttu ve;
-Ben de geleyim seninle.Elini sıktım.
-Hayır Peter.Buna izin veremem.En iyisi bu. Yani böyle olmalı.
-Lütfen Cathy.
-Hayır Peter.
Gözlerini gözlerime dikmişti.Öyle bir bakıyordu ki neredeyse vazgeçecektim.Ama hayır , vazgeçemezdim.
-Tamam,dedi acı dolu bir ifadeyle.Sizin eve taşınırım Philip' bakmak için.Bizimkiler buna itiraz etmez.
-Teşekkür ederim.Sana hep borçlu kalacağım.Elimi bıraktı.Ayağa kalktı ve dışarı çıktı.ünün kalanı nasıl olabilirse öyleydi.Arada Peter'ı bana bakarken yakalıyordum.Günün sonunda beni eve bırakmayı teklif etti yine.Arabaya bindik.
-Şimdi mi söyleyeceksin?
-Evet,yanımda olacaksın değil mi?
Başını salladı
