Dedicated to one of my IDOLS..!!
Ate Alesana..
the one who inspired me a lot to write a story..at nabasa ko rin yung book na may mga tips about sa mga new authors dito sa watty....and I love them so much...Ang rami kong natutunan, kaya lang po sorry kung di ko man nasunod....but anyways, sana po magustuhan niyo po itong kwentong to..kahit na pangit man o boring masyado..:))
Ate Ales, sana po mag-leave kayo ng comment..para may maka-inspire sa'kin..
thnx po..!!
++++=======+++++++++++============++++++++
*Camille's POV*
Good to be back here..!! It's been 1 year..nang huli kitang ma-visit Philippines..and also, it's been 1 year since my one and only Grandpa. =....= died..
Si Grandpa lang ang nag-iisang kamag-anak ko...beacuse my parents died when I was still a kid..namatay sila because of ENEMIES....Maraming kalaban ang pamilya ko hindi iyon maipagkakaila....Kasi masyadong kaming ma-pera..at sikat..Kaya sa 17 yrs. of living ko, hindi naging normal ang buhay ko..dahil parati nalang maraming bodyguards ang nakapalibot sa akin..pati na sa bahay namin...mapa-school man ay di pa rin nila ako tinatantanan kahit na itinataboy ko na sila..Dahil sabi nga nila..
"It's for your own safety Princess.."...
Well, noon..there's no time na naintindihan ko sila, but now, I totally understand them..
I came back here....to take revenge for my Grandpa...Hindi na ako mahihirapan pa. Dahil alam ko na kung saan ko makikita ang pumatay sa Grandpa ko.. At kung ano ang pangalan ng paghihigantihan ko..Pero, hindi ko pa alam kung paano ako maghihiganti..Kung paano ko sila pahihirapan...
"Welcome back Princess..." bati ng mga bodyguards ko na naiwan ko dito sa pinas nung umuwi ako sa Korea.
Hindi ko na sila pinansin at nagpatuloy sa paglalakad...
*flash*flash*click*click*
Here it comes, my true life...Camera dito.Camera doon. Haisstttt....kailan ba sila mapapagod sa kakapicture?? -_- kaya di normal buhay ko e..
"Welcome back Princess...ahm. Bakit po ngayon ka lang nakauwi...??" reporter #1
"it's been a year..simula nung mamatay ang Grandpa mo..so, what do you feel right now??Masakit pa ho ba sa damdamdamin niyo.? o tanggap niyo na ho..??" reporter #2
"Bakit ho kayo nag-stay sa Korea for a long time.? May inaasikaso pa ho ba kayo doon?" reporter # 3
Hindi naman sila masyadong nakalapit sa akin dahil pinoproteksuynan ako ng mga bodyguards ko. ..
Nasa labas na kami ng airport..pagkalabas na pagkalabas namin ay may pumarang kotse kaagad sa harapan ko..Ito na ata ang sundo ko..Humarap muna ako sa mga reporters at nag-bow..tapos ay pumasok na ako sa loob ng kotse..
"Sige na ho manong..we can go now.." utos ko..
Umandar na ang sasakyan....habang nasa kalagitnaan ng travel ay hindi ko mapigilang di magsalita...hirap kayang i-keep lang sa utak ang lahat..
"Haisssttt....Grabe. Nawala lang ako ng isang taon.Marami na ang nagbago.."
"E hindi lang naman ikaw ang nawala e.." may nagsalita..
