Art of Letting Go -lj_filosofo-

PROLOGUE

Candice P.O.V

Am I really that bad?

.

.

Anu na nga bang nabago sakin?

.

.
Does it really matters?

.

.

Can I face him without hate?

.

.

I dunno.. and I don't want to think about it that much... am not even sure if I can attend those fucki'n reunion gathering after such a long time.
It'll gonna be a waste of my time and am sure HE will not permits me to go. Well, I cant afford disobeying him tho, he's already like a special person to me.

10 years had gone by to be exact. Nandito ako ngayun sa dalampasigan habang inaalala ang mga bagay na laging nagpapagulo sa aking puso't isipan.

"Kamusta na kaya sya? does he build his own family?, maganda kaya naging asawa nya? hmmm...I hope he's as fine as i had known he is...urgh!" hindi ko maiwasang mapasinghap sa aking mga naiisip habang napasabunot sa aking buhok. I'm getting wild again, tsk kelan pa ba ako matutong mag-isip para naman sa sarili ko? hayst nakakapagod na talagah.

"Candice! Hey Candice! my ghad! why aren't you responding?", sigaw nya habang papalapit sa akin. Ang sarap sarap ng hangin dito sa dalampasigan habang paulit-ulit akong napapabuntong hininga upang kalmahin ang nag aalburuto kong dibdib na syang nakakapagpahina ng ng aking hininga.

Napakasarap sa feeling ang preskong amoy ng dagat habang nililipad-lipad ng malamyos na hangin ang aking buhok, ang sarap sa pandinig ng bawat hambalos ng alon sa dalampasigan. Talagang nakaka relax kung di lang sana dumating 'tong epal na to. Tsk.. Tsk.. Tsk.. maka.Beastmode na nga. hmmm ;) ....

"Oh?! anumpaki mo? pag ba sumagot ako matutuwa ka?!" bulalas ko sa mukha niya na syang ikinalaki ng mala.koreano nyang mata. Etchuz! oo talaga singkitin sya na parang ewan, duda ko nga pinaglihi to ng mama niyang adik sa Kdramas ehh.

"Can't you even be nice to me even just a second? How dare u Candice-Candice me? Don't you know the word "tita?!" napadilat ulit ang mga mata nya sa gulat, ngayun lang ako nakasigaw ng ganto ka intense sa harap niya at mukha atang natakot. Gusto ko nang bumunghalit sa tawa nang di magbago ang reaksiyon nya habang napapakurap paring napapatitig sa akin.

He's 18 and talagang ngayun lang nya ata akong nakitang bumeastmode ng ganto. Lokong batang 'to, hehehe. tawa ko sa isip. Gusto ko syang asarin ng todo.

"Well 'TITA' Candice will you please go inside now? Ako na ngang naghanda ng hapunan mo ngayun at ako pa nagbalot ng mga gamit mo gaganyanin mo pa ako?!" ganting ismid nya sa akin ng makabawi sya sa pagkabigla.

"Bwahahahahhahhahahhaa! oh sumasagot kana sa tita ng ganyan ngayun huh? you really a big boy now, pwedeng pwede kanang iwan ni tita dito anoh?", natatawa kong sabi sa kanya at ginulo ko ang buhok niyang mala pang-Koreano din (napakaadik bes!).

Inakbayan ko siya papunta sa loob ng bahay na tinitirhan nya dito sa Dumaguete. Malapit lang ito sa dagat dahil na din sa nature-lover ang batang to. Inilibot ko ang aking mga mata sa kabuuan ng bahay nya, Di naman ito masyadong malaki, di rin maliit, tamang-tama lang sa isang teenager na katulad nya.

"Hayst, kelan na nman kaya ako mkakabalik dito? baka matatagalan pa, may aasikasuhin pa ako sa Mindanao eh...hays...sana magiging okey lang sya rito, ayoko syang iwan dito mag isa pero mukhang kaya naman nya din, at saka andyan naman ang bestfriend kong lihim na nakasubaybay sa kaniya." muntik na naman akong mapaluha sa mga naiisip ko, di niya pwedeng makitang malungkot ako sa pag-alis ko, ayokong mag-alala sya.