BAĞZI KIZLAR DAĞINIK SEVER

donan kan

Merhaba benim dağınık insanlarım. İşler iyi gitmiyor. Kimseye acınızı belli edememek onun yokluğunun hiçte koymadığını falan sallamak.. işte bu tam benim gibi beceriksiz yalancılara göre. Acım gittikçe büyüyor. Bakın ölümün kıyısında sörf yapmış bir insan olarak söylüyorum; özlem bir insana ölmekten daha fazla acı veriyor. Bu yüzden benim dağınık insanlarım özlemek istiyorsanız gidin Eyfel kulesini özleyin yada ne bileyim Supernatural dizisinde ki Bobby i özleyin. İnanın bana bir zamanlar herşeyiniz olan kişiyi özlemek çok zor ağır acı dolu.... 3 Şubat benim zamanında gözlerimi bile bağışlayabileceğim biri olan arkadaşım süper N'nin doğum günüdür. Her neyse benim dağınık insanlarım. Şimdi olayları dikkatli şekilde okuyun biliyorsunuz ki dağınık bir kızın yazılarında çok şey vardır dağılan sizde bunları toplayacak olansınız.

Hayat bazen kızgın bir denizdir. O kadar serttir ki dalgaları sizde alırsınız nasibinizi. Eğer şuan öldüysem ve gözümün önünden geçen benim hayatımsa pişmanım. Söyleyemediklerim, yapamadıklarım, büyütemediklerim, sevemediklerim ve toplayamadıklarımdır benim sıfatıma çarpanlar. Ölmek kalbin ağırlığını almaz mı sahi? Yani hala acıyor kalbim. Ruhumda ağlıyor galiba yanaklarım nemlendi baya. Sanki sonsuz bir uykusuzluk çekmişim gibide gözlerim, Ozan'ın söylediği gibi "galaksiler gizledim gözaltlarıma". Kalbi kırık bir kızım ben. Babasından sevgi alamadı diye annesinden bekleyen ama ondada fazla sevgi olmayınca sevdiği adamın kapısını tıkırdatan ve kapının ardında adamın başka bir kızı sevişini izleyen biriyim ben. Üzmeyin beni diyemem hiç bir zaman ama üzmeyin ağa be. Neyse öldüm galiba dimi la? Bilemedim hiç bir zaman. Ara sıra ameliyathane görüntüleri arasında gidiyordum artık o da yok. Şimdi sesler falan var ilk annemin sesi ağlamaklı ilk içim gitti ağladım biraz... Tamam lan hönkürdüm baya. Sonra teyzem anneannem dayım kuzenlerim en son kız kardeşim. Eli her zaman soğuk olur onun... Elini elime tutturdu ve kulaklarımda yankılanan o şeyi söyledi "artık özgürsün ablacım. İstersen ben buradayım artık bırakabilirsin." Bırakmak ne ağır geldi şuan anlatamam ablacım uçan kuşum bırakmak istiyorum ama yapamam bırakma elimi derken soğuk elleri kaydı gitti ellerimden... Çığlık atmaya başladım deli gibi bağırıyordum. Acım katlanıyordu. Saatlerce ağladım. Sonunda bir müzik sesi doldurdu kulaklarımı karanlığım bembeyaz oldu. Kalbimdeki ağrı kalktı ve karşıma geçti. Bir ayna misali yüzleşiyordum kendimle elleri titriyordu bileklerinden akan kan benim gözlerimi doldurdu.