*edit*
Drogi pamiętniczku. Dlaczego rodzice muszą mnie tak ranić? Dlaczego życie straciło sens? Gdyby nie to że w tobie piszę już dawno by mnie tu nie było. Tylko to mnie utrzymuje przy życiu. Jeśli kiedykolwiek cię zgubię to nie wiem co zrobię. Wydaje mi się że nikt tego nie zobaczy.....Nigdy. także ten no Dobranoc~ Jungkookie
Persp. Sugi
Po trzech dniach miałem dosyć takiego patrzenia bezczynnie na jego bezradność. Chwyciłem długopis i otworzyłem taki sam dziennik jak ten jego. U mnie pojawiają się jego wpisy, a u nigo moje. Zacząłem od tego pierwszego."Powiedz komuś o zachowaniu twojego kolegi (Nauczyciel na przykład), rodzice chcą byś był ideałem, który mają w myślach. Skoro mówią, że masz słabe oceny, to najwyraźniej chcą byś miał same 6 i 5. Ale to tylko jeden przykład jesli chodzi o cały problem. Trzymaj się!"
Następnie przewinąłem kartkę i zacząłem robić odpis do drugiego wpisu.
"Pamiętaj o tabletkach jeśli jakieś bierzesz i gdy tylko zaboli cię coś, chwyć odpowiedni lek, zażyj go i połóż się spać. Co do przemocy, powiedz to komuś. Pozniej może być tylko gorzej. " Nie miałem ochotę odpisywać na całość, więc zabrałem się za ten ostatni.
"życie ma sens, jeśli masz w kimś oparcie. Nie trać wiary i nie poddawaj się. Oni chcą cię złamać, ale ty na to nie pozwalaj i bądź silny. Nie daj im tej chorej satysfakcji. ♥"
CZYTASZ
Yoonkook || Diary in Your Heart
FanfictionJungkook piszę pamiętnik którego nazwał YoonGi. Pewnego dnia po jednym z jego wpisów pamiętnik odpisuje... Zapraszamy~