Anne gibi.../ Bulut Serisi

"Anne gibi..."

M: Nereye gidiyoruz?

L: Süpriz, derken yüzünde ki  gülümsemeye baktım. Gözleri kısılmıştı yine. Olmayan Annem gibi...

M: Abla, gözleri yüzüme dönerken dizleri üzerine çöküp tamamen bana dönmüştü. Annem de sana benziyor mu?

Yüzünde ki ifade daha da güzelleşirken ellerimi dudaklarına götürüp usulca öptü. O daha güzel di... Boynuna sıkıca sarılırken ondan ayrılmayayım diye dua ettim Allah’ a. Babam annemi bırakıp gitmişti,  annemde cennete gitmişti. Bana söylenilen onca şeye göre annem cennete lâyıkmış. Kollarımı çektiğimde o da yavaşça çekildi. Elleri saçlarımı okşadı. İncitmek istemezcesine. Tekrar kocaman tebessüm ederken ellerimin ikisini tutarak beni kucağına aldı. Ağırdım ama pekte umursadığı söylenemezdi.

L: Hadi bakalım süpriz bekler.

Söylediklerine gülümserken boynuna gömdüm başımı. Gözlerimi yumup onun kokusunu derince içime çektim. Çünkü; cennet gibi kokuyordu. Yavaşça ama büyük adımlarla ilerlerken eşarbı uçuşuyor her seferinde ellerim ile düzeltiyordum. Feracesi bol olduğu için arka kısmının çuval gibi uçuşmasına kikirdedim.

L: Hey neye kikirdiyorsunuz bakalım?

Başını bana çeviremediği için ellerimi sıkıca doladım boynuna, hiççç, diye cevap verirken bir köşede; beni iyice gıdıklayıp yanaklarıma sulu öpücükler konduracağını mırıldandı. Tekrar kikirderken beni yolun ortasında gıdıklayıp öpemeyeceğini bildiğim için ben de boynuna sulu öpücükler kondurdum. Başını hafiften yana çevirince yanaklarına da sulu iki öpücük kondurdum.

İleri ki hayatımda onun yanında böyle olamayacaktım, gözlerim dolmuştu. Ben bir erkek çocuğuydum.
Yüzünü tekrar öne çevirirken sordu;

L: Bu ödüller ne için?

Gülümsedim, acı yerleşmişti çehreme.

M: Sonra öpemeyeceğim için.

Onun da gözleri dolmuş ki derin bir nefes bahşetti gökyüzüne.

L: Ben seni bırakmayacağım beyefendi. Bunu o güzel tombiş aklına yerleştir.

O benim hayatımda gördüğüm en anneydi.

M: Abla, bundan sonra sana Anne desem olur mu?

L: Olur paşam, nasılsa ben de sana oğlum diyorum.

M: Anne, seni çokkk seviyorum, diye bir açıklamada bulundum.

Gülümsedi gökyüzüne, ben de seni, ben de seni oğlum. Başımı omzuna bırakırken gözlerim geleceğe bir hayal perdesinden bakınıyordu. Ellerimi başörtüsünün üzerine yerleştirirken ördüğü saçını hissettim. Uzundu saçları, tıpkı prenses gibi.

L: Geldik, dedi, şimdi gözlerini kapat bakalım.

M: Niye ki? Çok mu ışık var?

Küçük bir kahkaha attı. Demek ki etrafta kimse yoktu.

L: Hayır oğlum, sürprizi bozulmasın diye.

M: Ha, tamam. Kapattım, şimdi devam edelim.

Kucağından yere indirdi ve beni arkada ki sürprize çevirdi.

L: Açabilirsin.

M: Burası neresi?

L: Yeni evimiz.