NEVA

Hayata ilk Adım

        Dıt dıt dıt dıt ....

Bune yaa sabah sabah kim arıyor.Saate baktım saat daha 6.45 ti.

Of off uykumdan ne istiyosun diye kalkıp , telefonu masadan aldım.Arayan Yasemin'di açtım.

-Neva,sana bomba gibi haberim var.

- Bu saatte mi?

-Boşver saati şimdi ,ben tıpı kazanmışım kızım.

-Ohaaa,ciddi misin kanka( çığlık attık sevinçten)

-Ya sen kazandın mı?

- Bilmoyorum.Şimdi bakıcam. İnşallah kazanmışımdır.

Hemen laptopu açtım ve bilgileri yazıp sonucun çıkması için bekledim.
Gözlerime inanamadım kazanmıştım.Hem de Nevşehir' de

-Yasemin kazanmışım ama Nevşehir.

-Ooo bak yazdığımız yer tutmuş.Benimde Nevşehir.Yine beraberiz.

-Evet bereber olmamıza sevindim ama, biliyorsun ailemden hiç ayrı kalmadım.Sonuçta onlar İstanbul da ben ise Nevşehir de olacaktım.

-Evet, ama onlar ve bizim için zor bir süreç olacak nasıl olsa ölüme gitmiyoruz ya :-)

-Tamam kanka , seni sonra ararım zaten bu seslerle Alev' ide uyandırdık,sonra konuşuruz.

-Tamam kendine iyi bak by.

Telefonu kapatıp masaya bıraktım.

Yazar'ın Ağzından

( Alev,Neva nın kardeşi ,aralarında 2 yıl var. O yüzden arkadaş gibiler.Aynı odada kalıyorlar.Bide ailede sadece 2 kız kardeşler.)

Alev in yanına gidip,kızım tıpı kazandım diyerek hemen sarıldım.Oda sarıldı.

- Ciddi misin? çok sevindim,hemen annem ve babama söyleyelim.

-Dur şimdi değil,kahvaltıda söylerim.

-Hadi şimdi kalkıp kahvaltıyı hazırlayalım.

Elimizi yüzümüzü yıkayıp üstümüzü giydik.Odamızı topladıktan sonra aşağı inip mutfağa geçtik.

-Abla sana bir şey söylücem.Şimdi sen orda zayıflarsın.

-Ne dalga geçiyorsun,ben çok kilolu değilim sadece fazladan bi 10 kilom var.Onuda vericem zaten.

-He he tabi tabi kesin 10 kilodan fazlan vardır.

- Ya Alev ,sen şu zeytinleride koysana

-Tamam ya kızma hemen

Kahvaltıyı hazırlamıştık ,annem ve babam aşağıinip " günaydın kızlar" dediler.
Bizde "günaydın" dedik.

Babam:
- Yine döktürmüşsünüz kızlar.Bunu neye borçluyuz?

- Sürpriz babacım hadi kahvaltımızı yapalım.

Annem:

-Siz oturun ben çaydanlıkları alıp gelirim.

Ben hemen     - yok anneciğim ben getiririm,sen otur.

Çaydanlıkları getirip ,doldurdum ve sandalyeme oturduktan sonra kahvaltımızı yaptık.

Alev:
-Anne ve baba Neva nın size bir sürprizi var.

Babam :
-Aaa evet neymiş bakalım bu sürpriz.

Ben söze girdim.

- Sonuçlar açıklanmış ve ben    biraz durduktan sonra Kazanmışım diyerek sevinçle anneme sonra babama sarıldım.

Onlar beni tebrik ettiler.

Babam:
- Demek öyle kızım,biliyorsun ki bende sana bir söz vermiştim."Eğer Tıp'ı kazanırsan sana bir araba alacağım diye" şimdi o sözü tutma zamanı.

İçim içimi yemişti sanki ,sevinçten havalara uçtum.Babama bir kez daha sarılıp
teşekkür ettim. Ve sonra iç çekerek

- Seyy.... Tıpı Nevşehir de kazanmışım.

Annem şaşkın ve mutlu bir ifadeyle bana bakıp:

- Kızım Nevşehir de Selma Teyzen var .Hatırladınmı hani bi ara iki ay burda kalmıştı..

-Heee evet Selma Teyze.İiii de onlar İzmir de diye hatırlıyordum.

Annem:
-Nevşehir 'e taşınmışlar.

-Anne desene bu benim için iyi oldu. Hafta sonları Selma Teyzeme giderim.

Babam:
- Bir dk bir dk hafta içi nerde kalacaksın ki?

-Babacım önümde iki seçenek var .Ya ev tutcam.Ya da yurdagitcem.Ben yurda gitmeyi düşünüyorum.Bu arada Yasemin' de aynı yeri kazanmış.O yüzden ikimiz gideriz diye düşünüyorum.

Babam:
-Hmm Yasemin kazanmasına sevindim.Kızım istersen ev tutabilirsin,sonuçta emlakçı bir baban var.

-Yok baba,teşekkür ederim.

-tamam kızım sen nasıl istersen.

-Baba,ben arabayı Nevşehir'de alsam olur mu? Çünkü uçakla gideceğim için orada almak daha kolay olur.Sen bankadan ödemeyi yaparsın.

-Tamam kızım. Ne zaman gideceksiniz?

-Haftaya pazartesi

Annem:
-Bu kadar çabuk mu Kızım?

-Evet anne her şeyi hemen yapmam ve sonra bir eksikliğim olmaması gerekiyor bu yüzden hızlı davranmam gerekiyor.

Alev:
-Desene abla daha beş günün var . Yaaa beni bırakıp gidecek misin şimdi.

-Bende sizleri burada bırakıp gitmek istemiyorum,ama zorundayım.Bak aklıma ne geldi?

Sen de tatil olduğunda gelirsin oraları gezeriz üçümüz;sen,ben,Yasemin.

Alev:
-Evet benim içinde bir değişiklik olur .

Birinci,ikinci,üçüncü günüm hazırlanmakla,alışverişle geçti. Dördüncü günümde ise ailece bir yerleri gezdik. Ve son gün gidiş vakti gelmişti. Saat 9.30 olduğunda uçağım kalkacaktı.

Erkenden kalkıp Havalimanına gittik . Yasemin de oradaydı.Annemle ,babamda,Alev'le vedalaştım.

Babam:
-kızım bir sıkıntında ,bir sorunda beni ara. Dedi

Annemde başıyla onayladı.

Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.

Anons sesi geldi;
DEĞERLİ YOLCULARIMIZ NEVŞEHİR YOLCU UÇAĞIMIZ KALKMAK ÜZERE ...

Son bir kez daha sarılıp,vedalaştık,Yasemin'le birlikte uçağa bindik.
VE YOLCULUK BAŞLAMIŞTI...