Karanlığıma vuran ay ışığım.Hilal misin dolunay mı ? Kendine bi faydan var mı ki bana olsun. Tüm galakside mi dönermisin de ışık saçarsın bana ? Yoksa bana ışık olabilmek için mi karanlık bırakırsın galaksiyi ? Kapanmışım kabuğuma 3-5 şişe koltuğumun kenarında, kapanışım ayaklarına da görmezden mi gelirsin beni ? Yalnızlığıma meydan okuyabilicek kadar kalabalıklardayım bu aralar.Kalabalıklardayımda görmem kimseyi.Bakarım da görmem.Duysamda işitmem.Ya gündüz ol ya gece.Siyahın beyaza karıştığı yerde gri renge dönmesin yüzün. Bu aralar ihtiyacım var gündüze.İhtiyacım varda içi beni yakar, dışı seni gündüzün.
Yalandan gülüşleri vardı inadına inanırdım.Ne biliyim belkide inanmak isterdim.Yanaklarıyla oynardım kızardı bana..O kızdıkça benim hoşuma gider daha çok takılırdım.Gülüşünde gökyüzü saklıydı sanki.Şimdilerde kıyıya demir atmış balıkçı teknesi kadar halsiz bitkin ve yorgunum.Halatımı çözseler uçsuz bucaksız denizde kaybolacakmışım gibi.Kayalıkların arasına atılan boş bira şisesi kadar önemsiz duygularımla yazıyorum.Tavana bakıyorum dolu gözlerimle.Dişlerimi sıkıyorum.Tekrar tavana bakıyorum. Bu kadar mı yabancılaştırır insan sevdiğini.Bu kadar mı yabancılaşır sevildiğine.Korkaklar unutur verdikleri sözleri.Cesur insanlarsa tutamayacakları sözleri vermezler.Bu kadar yüreksiz bir kadına mı aşık olmuştu adam.Ve kadın bu kadar mı kolay dönebilmişti sırtını,gözlerini sürekli kaçırdığı adama.Yine aynı duygularla yazıyorum sana.Yine gözlerimi tavana dikiyorum.Canım sıkılır boş dolabımı açarım az sonra.Boş bakışlar attıktan sonra bu boş dünyaya bi sigara daha yakarım.Görebileceğini bilsem dünyayı yakarım.Fakat artık ne şerefine kadeh kaldırır bu eller nede dolu gözlerle izmarit bırakır kül tablasına.Umutları kül olanın alev almaz artık kalbi.Şiirden anlamayan kadınlar'a ve hiç şiir okumamış adamlara hitaben...
Suskunluklarımız vardı seninle,güzel tebessümlerimiz.Anlatıp anlayamadıklarımız, anlatmak isteyipte yaşayamadıklarımız kadardı.Sen kokunla etkilerken tüm nefsimi,şiirler okurdum kulağına.Uzaklaşmaktı kolay olan biz zoru seçtik seninle.Bütün olmayı bu kadar kabullenmişken ve becermişken yabancılaşmak yakışmadı bize.Buda bizim ayıbımız olsun.Yine de derinden etkiliyorsun beni ve benim hala güzel yüzüne tahammülüm var.Fakat sen derinden etkiliyorsun beni.
NE EKSİK NE FAZLA
Senden vazgeçtiğim günden beri vazgeçilmiş biri olarak ilan ettim kendimi.Hani derler ya hep "Yalnızlıktan korkanlar korktukları gün yalnız kalırlar" diye korkmuyorum yalnızlıktan.Korkmuyorum canımı acıtmandan falan.Ne olabilirki ? Ne kadar acıtabilirsin ki canımı ? En fazla bi rakı daha içeriz.Küllükte bi izmarit daha artar çok mu yani ? Bence değil.
Sırt çevirişlerinden anlarsın insanların karakterlerini,neler yapabileceklerini.Ve yapabildiklerinin en alasını hakediyorken fazla sayılmaz bu sırt çevirişler senin için.Hala fazla büyütmedim gözümde seni bu yüzden, ve ne yüzden olursa olsun kapını çalmamaya karar verdim.Bakıpta görmediğin bi kalbin önemi yok çünkü bu hayatta.Yada okadar önemliki görmek istemiyosun.Gerçi önemli olsa çalardın kapılarımı biliyorum.Peki öyleyse niçin girdin bu evin gizli odalarına ? Duvarlarını niye kendi zevkine göre boyadın ? Neden sadece senin zevkin olan tablolarla doldurdun her yeri.Nedenini ben anlatiyim sana otur istersen.Çünkü en başından beri vazgeçilmekten korktun,çünkü yalnızlık canını yakar oldu.İçemiceğin rakıyı doldurdun kadehine ve yakıpta küllükte unuttuğun sigaran kendiliğinden söner oldu. Ve en başından beri içindeki hislerini sindirmekle uğraştın tüm gün,tüm gece.En sonunda bakıpta göremediğin bi adam olduğunu hissettiğin zaman gece sessizce çıktın bu evden.Sadece sen çıkmadın burdan seninle beraber tüm iyilikleri,güzellikleri,hisleri, mutluluklarıda götürdün yanında.Helali hoş olsun hepsi.
