For Nina

Intro

Een jaar geleden waren doelen, nog duizenden jaren verderop, maar nu zijn ze daadwerkelijk ook uitgekomen. Alles was veranderd in mijn leven, behalve dan de mensen op mijn school, daar is iedereen precies hetzelfde gebleven. Hetzelfde gold voor de Dolan Twins, Grayson en Ethan, ook wel de twee jongens waar iedereen een crush op had. Dat jaar was er van alles gebeurd. Er waren constant conflicten in ons gezin, we hadden een eigen psycholoog en ik zat in een tijdelijke time-out. Daardoor werd alles er alleen maar erger door.

Nu ben ik tijdelijk naar een andere school geweest, om daar weer volledig op te knappen. Op mijn nieuwe school heb ik behoorlijk veel vrienden gemaakt en de beste docenten gekregen, maar nu een jaar later moet ik weer terug naar mijn oude school. De plek waar iedereen me nog herinnerde als het andere meisje. Ik ben een complete transformatie ondergaan. Ik ben elke week gaan hardlopen met mijn hond, Rose, met daarnaast nog een wekelijkse training voor volleybal. Sindsdien ben ik een zelfverzekerd persoon, met een uiterlijk waar ik eerder nooit over had durven dromen. Mijn conditie is vooruitgegaan en met het dieet dat ik hield, ben ik ook gezonder gaan leven.

Nu ik zo fit ben dat ik alles weer uit mezelf kan doen, heeft mijn school het besluit genomen. Eigenlijk hoor ik absoluut niet bang te zijn voor mijn eigen school, maar toch ben ik het nu wel. Ik ben namelijk zo lang niet op mijn oude school geweest, en de reacties van andere leerlingen laten koude herinneringen achter.

'Nina!' hoor ik mijn moeder van beneden roepen. 'Ben je al je bed uit?'

Met een ruk vliegen de dekens van me af en sta ik op de ijskoude, laminaat vloer in mijn kamer. Ik ril even, maar loop dan richting mijn kast, zonder dat ik de moeite neem om mijn moeder terug te antwoorden.

Ik kies voor een donkerblauw shirt, met daaronder zwarte skinny jeans en mijn eigen paar knee high boots. Ik borstel mijn haar snel door, waardoor mijn bruine lokken steil naar beneden vallen. Mijn make-up is simpel, wat wenkbrauwpotlood, mascara, rouge en lipstick, en dan ben ik zo wel goed om weg te gaan. Over mijn shirt, trek ik nog een korte jas aan, het was immers al herfst en er was nog weinig van de zomer te zien.

Zuchtend loop ik naar beneden, terwijl mama me al geïrriteerd aankijkt, 'Even haasten Nina, het kan niet zo zijn dat je nu te laat komt.'

'Ik kom niet te laat, mám.' zucht ik gestrest terug.

Ik ren snel de kamer in, terwijl ik mijn ontbijt in mijn schooltas stop. 'Ik eet op school,' zeg ik snel voordat mama er nog wat van kan zeggen, 'Oké?'
Ze geeft me een kort knikje en loopt dan vervolgens langzaam naar me toe. 'Veel plezier op school.'

'Je hoeft me niet elke keer te knuffelen als ik wegga, mam.'

'Het is je eerste dag op je oude school. Ik mag je nu toch wel een knuffel geven?' lacht ze moederlijk terug.

Ik loop de kamer uit en zwaai haar nog uit. Buiten gierde de koude wind langs mijn oren, terwijl de lucht nog een aangename temperatuur had. Ik pak mijn gevallen fiets van de grond af en prop mijn tas in de fietsmand. Vervolgens spring ik op het zadel en fiets met vaart de wijk uit. Ik probeerde me voor te stellen hoe het was om iedereen weer te zien; maar het lukte me niet. Hoe dichterbij ik bij school kwam, hoe zenuwachtiger ik werd. Het leek bijna alsof ik weer helemaal terug bij het begin was, maar zoals mijn coach ook al zei, dit was juist het einde van een harde tijd.

~

Veel plezier met het lezen van Nina!
Vergeet niet een reactie en stem achter te laten.
Love,
V