Chances and Destiny [KATHNIEL]

Chapter 1

Chapter 1

[Dreaming]

Me: "Please, stop the car!"

A boy: "Mahahabol nila tayo."

Me: "Malayo na tayo, please stop! Please!"

Boy: "No! Hindi ko na kaya pag nawala ka pa uli saakin!"

Me: "Look out!"

Nahulog ako sa kama ko dahil sa panaginip na paulit-ulit ko napapanaginipan.

KRING! KRING!

"

"Are you okay?" tanong ni Jared, my boyfriend.

"Yes babe!." sagot ko, habang tumatayo sa sahig.

Jared: "Bad dream again?"

Me: "Yes! Two years ko ng paulit-uli na napapanaginipan ang asidente na nangyari saatin."

Jared: "Hon, tapos na iyon at hindi ko na hahayaan na mangyari ulit sayo yun. Pahinga kana ulit, at bukas may pasok ka pa.

Hindi na ako nakatulog ng mga oras na iyon. Hindi padin mawala sa isip ko ang panaginip na iyo. Halos araw araw ko na yung napapanaginipan! Memorize ko na nga ang mga scene dun! Ang pinagtataka ko lang, hindi naman si Jared yun lalaki na kasama ko sa panaginip ko. Alam kong hindi siya iyon. Hay Tintin! Mag-aral ka na nga lang! Ang dami dami mo ng iniisip dadagdagan mo pa.

KOOOKOOOKAOOOOK!

Nay: "Tin! Tin! Gising na!"

Me: "Opo Nay! Nandyan na po!"

Ang sakit ng ulo ko! Hindi ko na din namalayan na nakatulog ako sa lamesa. Gutom na din ako, makababa na nga.

Me: "Hmmm Nay ang bango naman nyan, anung ulam?"

Nay: "Sa kapit bahay yun! Pahingi ng pambili ng sardinas!"

Me: "Wala na po bang pagkain nay?"

Nay: "Hihingi ba ako sayo kung mayroon?"

Me: "Eto ho Nay. Ako na pong bibili ng grocery mamaya."

Nay: "Amin na yang pera mo at ako na ang mamamalengke." sabay kuha sa pera ko.

Me: "Nay pag may sukli po diyan, kukunin ko po kasi wala na po akong pambili ng pam-project ko sa skul."

Nay: "Oo na! Sige bibili na ako. Ikaw na bahala sa mga kapatid mo!"

Hay! Wala nanaman akong pera.

Jared: "Bad morning nanaman ba?"

Me: "Lagi naman eh. Kinuha nanaman ni Nanay yung pera ko. Alam ko naman na pansusugal niya lang yun."

Jared: "Eto oh, pambili mo ng mga kailangan mo."

Me: "Jared, hindi na! Alam ko mayaman ka, pero ayaw ko naman na may masabi ang pamilya mo saakin. Saka may naitago pa naman akong pera diyan."

Jared: "Alam ko naman na tatanggihan mo eh. Eto grocery, sana naman wag mo tanggihan, kasi magtatampo na talaga ako."

Me: "Naku! Ginagamit mo nanaman yang charm mo ah! O sige tatanggapin ko yan, pero wag kana mag-abala kasi kaya ko pa naman."

Jared: "Okay boss! Ikaw po ang bahala! Mauuna na din ako kasi may dadaanan pa akong client ni dad, VIP kasi eh."

Me: "Okay ingat ka! Magtext ka pag nakauwi ka na! Salamat ulit dito."

Nang makaalis si Jared, agad agad akong kumain dahil late na ako sa skul. Maglalakad pa ako dahil wala na akong pamasahe. Binilisan kong paliguan ang mga kapatid ko, at pinapasok ko na sila. Pagkatapos ay nag-linis ako ng konti sa bahay, nag-hugas ng mga plato, pagkatapos nag-ayos na din ako, at dali-daling umalis ng bahay.

Habang naglalakad ako papuntang skul, ay tinitignan ko ang mga dala kong libro, kung tama ba ang nadala ko ng biglang...

Mga tao: "Ay may nabangga!"

Ang bilis ng mga pangyayari! Patay na ba ako? Wala akong maramdaman. Langit lang ang nakikita ko.

Lalaki: "Miss okay ka lang?"

O.M.G nasa langit na nga ako! Ang gwapong anghel naman neto.

Bigla niya akong binuhat. May mga sinasabi siya pero hindi ko marinig, at dahan dahang pumikit ang mga mata ko.

Pagkamulat ko, ang una kong nakita ay ang liwanag.. Nakakasilaw, at may nagtanung saakin ng..

"Follow the light. Stay with me."

Tinanung ko kung sino siya..

"I'm the doctor."

Anak ng! Akala ko pa naman nasa langit na ako. akala ko wala na lahat ng problema ko. Muli akong nakatulog.

Pagkamulat muli ng mga mata ko, una kong nakita ang gwapong anghel na bumuhat saakin.

Me: Nasa langit nanaman ba ako?"

Lalaki: "No miss nasa hospital ka. You're safe, and please tell me you're okay now."

Me: "Yes. I'm okay now. I'm more than okay."

Hinawakan ko ang mga paa ko, pero bakit wala akong maramdaman!? Tinignan ko ang mga ito.

Me: "Ahhhhhh! Anung nangyari sa akin!?"

Lalaki: "Calm down! Everything will be okay."

Me: Anong calm down! Madaming responsibilidad yang paang yan. Yan lang ang inaasahan ng katawan ko! Paano na ako makakapag-lakad papuntang skul! Hay! Wala pa akong pambayad sa gastos dito!" Lumabas ang pagiging palengkera ko.

Jared: "Tin! Are you okay? What happened? Doc wha..." biglang natameme si Jared ng makita niya ang lalaki, na-gwapuhan din? @_@

Lalaki: "No, I'm not the doctor, pero nakausap ko na yung doctor na tumingin sakanya and, okay naman na daw siya. Mako-confine lang siya dito ng ilang linggo. Ako na ang bahala sa payment ng hospital, at lahat ng mga gamot niya."

Me: "Dapat lang ikaw magbayad sa lahat!"

Jared: "No! Ako na ang bahala sa gastos. You can go now."

Me: "But Red!"

Jared: "Wala ng pero pero, kaya kong bayaran ang hospital bills mo. Makakaalis ka na man!"

Umalis na ang lalaking nakasagasa saakin. Hindi man lang ako nakapag-thank you. Ano ba yan Tin! Siya yung naka-disgrasya sayo, at siya ang dahilan ng isang linggo mong pananatili sa hospital. Wala kang dapat na ika-thank you dun.

Jared: "May masakit pa ba sayo?"

Me: "Dapat hinayaan mo na siyang magbayad ng bill ko dito. Siya naman may kasalanan eh."

Jared: "Next time kung wala kang pamasahe, tawagan mo ako at ihahatid kita."

Me: "Paano mo ako ihahatid eh may mga trabaho ka din. Saka okay na ako sabi ng doctor. Ang ayaw ko lang, yung inaako mo nanaman ang problema ko. Kaya namang bayarang nung lalaki yung bills eh."

Jared: "So mas tatanggapin mo pa yung offer ng taong hindi mu kakilala, kesa sa tulong ng boyfriend mo? Oh sige, tawagan mo siya at dun kana magpatulong! Aalis na ako, at may pinapasundo si dad."

Urgh! bat ba hindi niya maintindihan! We always fight sa mga bagay na hindi naman dapat pag-awayan. Hay! Iniisip ko kung paano ba ako makakagalaw kung ganito ang kalagayan ko. I need to work para sa pamilya ko, pero paano?