Müdür Mü?

1.BÖLÜM ♓

Soğuk hava her ne kadar üşütsede inatla oturduğum banka biraz daha yayıldım gitmek istemiyorum o eve gidipte annemin yara bere içindeki yüzünü görmek istemiyorum görüpte babam olucak insandan tekrar ve tekrar nefret etmek istemiyorum her ne kadar inat etsemde gitmediğim ve kaçmaya çalıştığım anda hıncını annemden çıkarıcağınıda biliyorum. Babam alkolik bir adam sinirlendiğinde anneme vurup hıncını alan bir adam şimdiye kadar bana kolay kolay vurmayan vurduğundada eve yüzü gözü dağılmış bir halde gelen ve ayaklarıma kapanıp benden özür dileyen bir adam şimdiye kadar nedenini öğrenemesemde hep merak ettiğim sorduğumdada
Her zaman aldığım cevap aynı olmuştu 'git başımdan'. Yayıldığım yerden kalkıp evin istikametine doğru yürümeye başladım sahil kenarı eve çok yakındı bu yüzden nerdeyse her okul çıkışı gelirdim deniz havası bana kendimi biraz olsun iyi hissetiriyordu. Yürüdüğüm yoldan sağa sapıp yaşadığım evin görüş açıma girmesini sağladım hemen karşısındaki nerdeyse hergün gördüğüm büyük siyah arabaya daha dikkatli bakmaya çalıştım pek belli etmesemde bu durum beni korkutuyordu, özelliklede 17 yaşında olupta ıssız sokaktan geçmek. Hemen ilerdeki evime hızlı adımlarla ilerledim kapının önünde durup sırtımdan hızlı yürüdüğümden dolayı düşmek üzere olan çantamı düzeltip kapıyı tıklatıp beklemeye başladı hemen arkamda duran arabaya bakmaya çalıştım bu çok... ürkütücü kapı büyük bir gürültüyle açıldığında korkuyla yerimden zıplayıp kapıya döndüm babamı görmeyi beklemiyordum bana doğru hızlıca bir atak yaparak saçımdan tuttuğu gibi çekiştirmeye başlamıştı "nerdesin lan sen saat kaç oldu" sesinde ki ton ve iğrenç kokan nefesinden sarhoş olduğunu anlamıştım benden bir cümle kurmamı beklerken dudaklarım ısrarla düz bir çizgi halinde kalmaya devam ediyorlardı konuşsam ne değişicektim ki kafasını kaldırıp arkamda ki duran arabaya baktığında ışık hızıyla elini saçımdan çekmişti nasıl bu kadar hızlı değişebiliyordu elini omzuma koyup "geç kızım içeri birdaha sakın geç kalma" dediğinde şaşkın bakışlarımı kaçırıp hızla eve girdim salona geçip annemi aradım ama salonda bulamayınca merdivenlere tırmanarak odama girdiğimde gördüğüm manzara karşısında göz yaşlarıma engel olmadım...
"anne!" hızla omzumda asılı duran çantamı yere atıp yatağımda ağzından ve burnundan kan süzülen annemin yanına koştum
"anne... Annecim bırakma beni ne olur uyan" ellerimi yüzünde çaresizce gezdirirken ne zaman aktığını bilmediğim göz yaşlarım görüş açımıda kapadıyordu. Elimin tersiyle göz yaşlarımı hırsla silip ayağı kalktım odamdan çıkıp merdivenleri ikişer ikişer inip babam olucak o ayyaşın karşına geçtim "sen yaptın dimi sen öldürdün annemi allah belanı versin" oda'da yankılanan tok sesle yüzü yana doğru dönmüştü az önce babama tokatmı atmıştım ben...
Sinirle bana dönüp tüm gücüyle tokat attığında dengemi sağlıyamayıp yere düşmüştüm gözlerimin önünde belirlenen siyah noktalar ve başımın dönemesiyle gözlerimi kapadım.

Bedenimin sarsılması yüzünden yarı baygın bir şekilde gözlerimi açmaya çalışırken karamel ve sigarayla harmanlanmış koku buna engel oluyordu. Yere doğru sallanmaktan dolayı Uyuşmuş olan kolumu kaldırıp beni taşımakta olan kişinin göğsüne koydum ve karamelle harmanlanmış sigara kokusunu derin bir şekilde içime çektim yarı baygın olan gözlerimin kapanmasına engel olamayarak.

Gözlerimi açtığımda hastanenin iğrenç kokusuyla tekrar kapadım benim ne işim vardı burda en son babamın bana tokat atmasıyla bayıldığımı daha sonrada... O...karamel ve sigarayla harmanlanmış koku... Babama ait değilse kimdi o gözlerimi açıp kolumdaki serumu hızlıca çekip çıkardım acımıştı yataktan kalkıp yavaş adımlarla odadan çıktım koridorda yürürken yanıma gelen hemşire odama dönmem gerektiğiyle ilgi şeyler söylerken benim aklım sadece annemdeydi o gerçektende beni bırakıp gitmişmiydi yani sarsılmamla hemşireye dönüp "annem o nerde" sesimin titremesine engel olamazken gözükmden akan yaşlarada engel olamamıştım hemşire beni kolumdan tutarak ayakta kalmama yardımcı oldu "annenizi şu anda göremessiniz hanımefendi lütfen yatağınıza dönün ve dinlenin" sinirle itip bağırdım "annemi görmek istiyorum" hemşirenin ittiğimden dolayı duvara çarpan sırtını tutup acıyla inledi diğer hemşireler bunu görmeleriyle yanımıza geldiler kollarımdan tutup zorla odaya sokmaya kalktıklarında çığlıklarım hastaneyi inletiyordu kolumda hissetyiğim ince sızıyla gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladığında duyduğum ses ve kokuyla tekrardan açmak istedim "sakın bir daha ona bu şekilde davranmayın" sesindeki sertlik ve netlik beni korkutsada sonrasında beni kucaklıyan kişinin kokusuyla gözlerimi tamamen kapadım

İnstagram hesabım :gulsinem_bora02

Takipte kalın
😄😘💗