bu kitap bir kız ve bu kızın kırık kalbinin yarasının kapanmaması
ile ilgili.
BÖLÜM1
benim adım gece ve tam olarak 13 yaşındayım iki erkek kardeşim var .
ben hayatımda en çok babamı severim "yada severdim"ama artık işler değişti çünkü bana hayatının en büyük yanlışını
yaptı ve o hareketten sonra benim için önemsiz biri oldu onu hergün eve geldigimde görmemek için
odama kaçardım ama o bana kızar hep oda na gidiyorsun
biişin ucundan tut der ve hep beni o iğrenç suratına bakmak zorunda bırakıyor.
herşey bir gece annemle babamın tartışıp annemin markete gitmesiyle başladı
annem gittikten sonra babamla şakalaştk ve şakalaşırken babaM üstüme atladı göğüsümü sıktı
ve bana öpüşe biliyor musun
dedi bende baba saçmalama iğrenç dedim ama zorla öptü sonra vurup kaçtım çok sert bir şekilde vurmadım vuramadım
bana öpmeye çalışırken 'sen var ya sen beni azdırıyosun' dedi.
korkdum ağladım ama fayda etmedi o bana her baktığında korktum zaten okulda arkadaşlarım üstüme geliyordu
bide babaM dünyadaki en çok sevdiğim adam bana bunu yapmıştı ,herkesten korkuyordum bu yüzden cesur bir korkaktım kim dokunsa ağlayacak gibi hissediyordum
kalbim hergün ayrı bir telaş ve korku içindeydi ne yapacağımı bilmiyordum nereye adım atacağımı nasıl kendime bir yol cizecegimi ...
tüm dünyam üstüme yıkılıyodu hala da yıkılıyor
bir ışık bir umut aradım ama
yok bütün değer verdiklerim elimden birer birer gidiyordu
herkese kızmak kendimi öldürmek istediğim olmadı
bir ölmeyi bile beceremedim
elime geçen tüm hapları ilaçları içtim ama olmadı bundan da pes ettim zaten hayatta başıma ne geliyosa pes etme lerin yüzünden geliyordu .
arkadaşlarım ,çevrem,ailem
herkes değişti bazen yeri gelir
anlattıklarının hiçbirini anlamıyorum ,diğer insanlara göre çabuk uykum gelir,dans etmeyi sever ve sinirimi insanlardan alamadığım için kendimi çaresiz ve korkak hissediyordum ama içimde acımasız biri olduğunu biliyordum ama o acımasızlık öyle derinlere kaçmıştı ki onun yerine değişik bir korkaklık almıştı ama kendime şu konuda yemin ettim insanlardan hıncımı alacaktım ama alana kadar cesaretimi bir köşeye atıp kendime gözlemci bir huy taşındım, insanlarla pek konuşmaz sadece izlemeye ve gozlemlemeyw karar verdim
konuşmamda .
bu oyun beni okadar etkilemişti ki kim olduğumu bile unutmuştum salak salak insanların peşinden gitmek beni yeterince yormuştu evde farklı okulda farklıydım artık
kendime gelmeye karar verdim
değiştim ama bu sefer insanlar değişmişsin yada değiştin demeye başladı üstüme birde böyle gelince kendimi ,bir köşede saklanan geceyi ortaya çıkardım .
