[Series] EDEN #Gradence

[SF] Way to Eden

"จะเอายังไงดีเนี่ย"

เพอร์ซิวัลพูดกับตัวเอง และสายตาก็จ้องมองร่างหนึ่งที่นอนจ้องมองเขาอยู่เหมือนกัน เราทั้งคู่ต่างเงียบงันไม่มีเสีนงใครหลุดออกมา ชายหนุ่มละอายใจที่จะพูดเหลือเกิน แม้คำว่าขอโทษก็ยังไม่กล้าจะเอ่ย ร่างบอบบางของเด็กน้อยแต่งแต้มไปด้วยร่องรอยแห่งความหื่มกามของผู้ใหญ่อย่างเขา อายุของเครเดนซ์ยังไม่เติบโตเป็นผุ้ใหญ่ดีด้วยซ้ำแล้วเขาทำอะไรกับเครเดนซ์นี้กัน

"อรุณสวัสดิ์ฮะ... คุณอาเพอร์ซิวัล"

เครเดนซ์เป็นเด็กดี แต่เด็กน้อยก็คงรู้ดีว่าตนโดนกระทำอะไรกับร่างกายตัวเอง แต่เหมือนเด็กดีไม่กลัวเขาเท่าที่เขาคิด

"คุณอา เครเดนซ์ปวด...เอ่อ..ปวดจังเลย"

"ตรงไหนครับ"

ในที่สุดเขาก็กล้าพูดออกมา เมื่อเด็กดีของเขาบอกว่าเจ็บ เพอร์ซิวัลเข้าไปพยุงร่างน้อยหนึ่งนั้นไว้ แต่ไม่เอามือไปแตะโดยตรง เขาโอบร่างของเครเดนซ์ผ่านผ้าห่ม แล้วพินิจส่วนที่โผล่พ้นออกมาเป็นแค่ท่อนบนของร่างนั้นที่แต่มแต้มไปด้วยสีกุหลาบและรอยจ้ำเขียวเล็กน้อยจากสงครามที่เขามอบความรุนแรงให้เด็กดีคนนี้

ยิ่งเห็นยิ่งปวดใจ ไม่รู้จะหาทางชดเชยกับเด็กคนนี้อย่างไร ทำไมต้องมาเจอคนแบบเขาด้วย

"คือเครเดนซ์พูดไม่ถูกเหมือนกันฮะ ...อา...ด้านในมัน..อึดอัด" เด็กน้อยพูดด้วยท่าทีขวยเขิน ไม่กล้าตรง ๆ สายตามองตรงไปที่ผ้าห่มที่คลุมร่างกาย เพอร์ซิวัลนึกออกอยู่แค่อย่างเดียว ด้านในที่อึดอัด..มนเป็นอย่างนั้นเพราะอะไร

ของของเขาที่อยู่ในร่างบอบบางนั้น

จำไม่ได้หรอกว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แต่ถ้ามีหลักฐานมากมายทั่วห้องขนาดนี้ แถมบนร่างของเครเดนซ์ก็ปรากฏเสียเต็มตาจนปฏิเสธไมได้ ตอนนี้เพอร์ซิวัลเก็บกวาดห้องทำให้ห้องเป็นปกติแล้ว ส่วนหลักฐานที่อยู่บนร่างน้อยหนึ่งนี้ ยังคงให้ใครไปเห็นไม่ได้หรอก ต่อให้คลุมผ้าผ่อนกลับไป ผู้ปกครองของเครเดนซ์เห็นต้องเป็นลมแล้วหลังจากนั้นก็หาวิธีเอาเขาเข้าคุกฐานพรากผุ้เยาว์แน่ ๆ