Ένα μικρό διήγημα για όσους είναι ερωτευμένοι, για όσους θέλουν να ερωτευτούν και για όλους εκείνους που συμφωνούν με το "περνώ και μόνος μου καλά"!
Μία δικηγόρος, ένας ανθοπώλης, κάποιος που ήθελε να παριστάνει τον θεό έρωτα και πολλά πολλά πολλά...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Υπάρχουν άνθρωποι που μισούν τις μπάμιες, κάποιοι άλλοι μισούν το σιδέρωμα, άλλοι πάλι μισούν τις οικογενειακές συγκεντρώσεις... εγώ μισώ όλα τα παραπάνω και περισσότερο απ'όλα μισώ την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου! Όχι φυσικά ότι μου έχει κάνει κάτι ο αξιαγάπητος κατά τα άλλα Άγιος! Απλά δεν μου αρέσουν όλα αυτά που πρέπει να γίνονται την συγκεκριμένη μέρα στο όνομα της αγάπης.
Λουλούδια... και όταν λέω λουλούδια δεν εννοώ αυτά τα υπέροχα άνθη που συναντάς στους αγρούς και αμέσως σου έρχεται η διάθεση να τα κουβαλήσεις σπίτι, εννοώ από τα άλλα, αυτά που πουλάνε στα ανθοπωλεία και δεν είσαι σίγουρος αν είναι αληθινά ή πλαστικά! Επίσης κάρτες! Κάρτες με γλυκόλογα, όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης τα οποία συνήθως ξεχνιούνται την επόμενη μέρα και πετιούνται στα σκουπίδια, όχι απαραίτητα οι κάρτες, τα μεγάλα λόγια που τις συνοδεύουν! Ύστερα έχουμε και τα διάφορα μικρό δωράκια, από αρκουδάκια, κοσμήματα μέχρι και εσώρουχα! Όλα αυτά και άλλα πολλά είναι μερικές παρενέργειες της εν λόγου ημέρας που εμένα με έχει απογοητεύσει κατά καιρούς πολλάκις!
Τι να πρώτο θυμηθώ; Στο λύκειο αποφάσισα να προχωρήσω με τον τότε φίλο μου, χάρις εκείνης της ημέρας και το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό! Δεν πρόλαβα να καταλάβω πότε αρχίσαμε και πότε τελειώσαμε! Άσε που η εμπειρία ήταν τόσο απογοητευτική που την επόμενη μέρα κρυβόμουν να μη με βρει και θελήσει να το επαναλάβουμε! Αργότερα όταν σπούδαζα, έβγαινα με έναν συμφοιτητή μου και έτυχε η συμπλήρωση των τριών μηνών σχέσης μας, να συμπέσει με την συγκεκριμένη ημέρα. Όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά... Εκείνος ήρθε σπίτι μου αγκαλιά με ένα λούτρινο στο ένα χέρι και ένα μπουκάλι κρασί στο άλλο. Παραγγείλαμε πίτσα και αφού τελειώσαμε το κυρίως γεύμα σειρά είχε η κρεβατοκάμαρα για το επιδόρπιο!
Τρεις ώρες απολαμβάναμε το γλυκό χωρίς σταματημό! Κάποια στιγμή, είμασταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι και προσπαθούσαμε να μαζέψουμε δυνάμεις για να συνεχίσουμε. Ο καλός μου, άρχισε να μου λέει πόσο όμορφα περνάει μαζί μου και πόσο προοδευτική και άνετη είμαι. Κάτι δεν μου άρεσε σε όλη αυτή την συζήτηση ώσπου μου το φανέρωσε το μυστικό! «Νομίζω ότι έχει έρθει ο καιρός να πειραματιστώ λίγο περισσότερο» μου είπε και τον ρώτησα τι ακριβώς εννοούσε με αυτό. Τι το ήθελα; «Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι συνέχεια τον Ηλία... ξέρεις ερωτικά!» μου απάντησε άνετα. Δεν θέλω να θυμάμαι τι έγινε μετά από αυτό! Πάντως χρειάστηκα καινούριο πορτατίφ και εκείνος αρκετά ράμματα!
