Adım Zeynep Önder. Polis akademisini birincilikle bitirmiş bir polisim. 25 yaşındayım. Sarı saçlı ela gözlü ince uzun bi kızım.
Acımasız ve korkusuzum. Ailem öldüler. Bahçeli bir evde köpeğim Kemikle birlikte yaşıyorum. Sıkıcı bir hayatım olduğu söylenemez ama yinede bana biraz sıradan geliyor.
Sabah alarmla birlikte yatağımdan kalktım. Ayağımı sürüyerek banyoya yürüdüm. Elimi yüzümü yıkadım ve gardrobun karşısına geçtim. Siyah bir tişört ve siyah bir pantolon giydim. Komser olduğumuz için üniforma giymiyorduk. Ama kemerimi ve şapkamı almak zorundaydım. Kemerimi bağlayıp ceplerine; silahımı, copumu, kelepçelerimi ve biber gazımı koyarak odadan çıktım. Kahvaltı yapmayacaktım. Telefonumu arka cebime koydum. Askılıktan siyah deri montumu ve güneş gözlüğümü aldım. Saçlarım açıktı ve derinin üzerinde hoş duruyordu. Geç kaldığımı farketmemle ayakkabılarımıda giyip kapıyı örttüm. Sakızımı ağzıma attım ve kaskımı taktım. Siyah kırmızı motoruma atlayıp son sürat merkeze gittim.
Vardığımda drift yaparak motoru parkettim. Kaskımı çıkarıp yavaşça saçlarımı dalgalandırdım. Motordan inip kitledim ve ana binaya yöneldim.
Asaişe giriş yaptım. Kapıda bizimkileri görünce gülümsedim.
" günaydın Aslı . Günaydın Berk. "
" günaydın Zeynep "
Dedi aslı. Berk ise daha farklı ve sinir bozucu bir yöntem kullandı.
" günaydın cadı. "
" of berk ya. Kaç yaşına geldin hala çocuksun. "
Biz böyle konuşurken karşımızdaki koltuğa bizim yaşlarımızda bi çocuk oturdu. Gözlerimi ona çevirdiğimde bana baktığını gördüm. Sanırım yeniydi. Uzatmadan gözlerimi aslıya çevirdim.
" ben bir kahve alıcam Aslı. "
" Banada "
" kalk kendin al derdim ama malum bu gün doğum günün."
" Aynen o yüzden sen getiriyosun. "
Derin bir of çekip makineden bardağa kahve doldurdum. İkinci bardağıda doldurup koltukta yayılan Aslıya verdim.
Önüme atılan ince dosyayla gözlerimi başımda dikilen Deryaya çevirdim.
" cinayetmi? "
" aynen "
" tamam bilgi ver. "
" Yağız Önver. 19 yaşında üniversite bir öğrencisi. Hukuk okuyomuş. "
" yer? "
" Batıkent "
" hemen çıkalım. "
Ceketimi alıp giydim. Bizimkileri beklemeden ekip otosuna geçtim. Tekli koltuğa oturdum ve sürücü koltuğundaki Aliye seslendim.
" Batıkent"
" tamam "
Dedi. Ekip gelince kadıköye ilerledik.
Olay yerine varınca cesedin üstünü kapattıklarını gördüm. Olay yeri ekibine döndüm.
" yanmışmı? "
" evet komserim. Ayrıca tanınmayacak durumda. "
" allah kahretsin. Bu ıssız yerde kamerada yoktur! "
" yok komserim. "
" peki adını ve yaşını nereden biliyoruz? "
" kimlikten. "
" hukuk okuğunu? "
" ailesine sorulmuş. "
" adresini verin hemen. "
Aralarından biri dosyayı uzatıp konuştu.
" buraya yakın komiserim. "
" hadi ekip gidiyoruz. "
Birlikte ekip otosuna bindik. Yolda yeni çocuğa sorular soruyorlardı.
" adın ne? "
Diye sordu Berk.
" Kuzey."
Deniz hemen lafa atladı.
" arabayı süren Ali. Sakin biridir. Ben Deniz. Pek sakin olmasamda çok fazla sinirli değilim. Bu Berk. Anlayışlı ve kibar biri. Bu Derya. Utangaç ve sakin olanımız. Buda içimizde en asabi en sinirli en cesur ve umursamazımız Zeynep. Sınıfını birincilikle bitirmiş boksta madalya almış ve sinir hastası bi kişiliği var. "
Sinir hastasını üzerine basarak dile getirmiş ve kahkaha atarak bana bakmıştı.
" biraz daha gülerseniz sinir hastası olan yanımı fazlasıyla görüceksiniz. "
Dedim uyarıcı sesimle. Bu güne kadar kimseye sakin davranmamıştım. Hiç bişeyden korkmaz soğukkanlılığımı korurdum. Ve en önemlisi asla ağlamazdım. Ağlayamazdım. Öfkemi ağlayarak değil etrafı kırıp dökerek yatıştırırdım.
Eve varınca kapıyı çaldım. Açan kişi genç bir kızdı. Ağlamaktan şişmiş gözü ve çökmüş suratıyla bize baktı.
" buyrun kime bakmıştınız? "
Sesi boğuk ve kısık geliyordu.
" polis "
Dedim cüzdanımdaki polis kimliğini gösterirken.
" Buyrun. "
Dedi kız kapıyı açarak. İçeri girince kapıyı kapattı.
Bizimkiler annesine yönelirken ben kızı alıp boş bir odaya götürdüm.
" gel tatlım oturalım şöyle. "
Dedim. Oturduk. Kıza baktım.
" Yağızın nesi oluyosun canım? "
" nişanlısıyım abla. "
Dedi kız dolu gözleriyle.
"Kaç yaşındasın? "
" 19 "
" onu seviyormuydun? "
" canımdan çok seviyordum onu. Ben ona sarılmaya kıyamazken kim onu öldürmüş. Ben onun için burada yemek hazırlarken kim ona nasıl kıymış? Benim gelmedi diye içim yanarken onun orada neden bedeni cayır cayır yanmış abla? "
Bu konuşmasıyla hıçkıra hıçkıra ağlayan kıza sıkıca sarıldı . Onu teselli etmedim. Edemedi. Ona ne diyebilirdimki? Üzülme mi? Eğer üzülme dersem haksızlık yapmış olurdum. Onun üzülmeye içini dökmeye hakkı vardı.
" ağla " dedim.
" ağlada içini dök. Senin onum için göz yaşı dökmeye sonuna kadar hakkın var. Sadece tek bir sorum kaldı. Düşmanı varmıydı onun? "
" Ne düşmanı abla? O hukuk okuyordu. Masumların hakkını savunuyordu. Herkez onu çok seviyordu. Günahı yoktu onun. Benden aldılar kara toprağa verdiler abla. Şimdi nasıl onu koklarım? Nasıl sarılırım ona doya doya? İki hafta sonra düğünümüz vardı bizim. Damatlık yerine siyahın aksine beyaz kefen giydirdiler ona. Benim de onun yanında olmam lazımken ben burada göz yaşı döküyorum. "
" haklısın bitanem. Bilirim aşk nasıl bişey. Ona kıyamazsın onu incitmekten kaybetmekten korkarsın. Ama hayat devam ediyor. "
Bilirdim aşk acısı ne demek. Evleniceğim adam düğünden bir gün önce beni, arkadaşımla aldatmıştı.
Evden çıkıp ekip otosuna bindik. Berk bana döndü.
" Kızla ne konuştunuz? Bişey dedimi? "
" Aşkını anlattı ve bayağı bir ağladı. Onun dışında nişanlısının hiç düşmanı olmadığını söyledi. "
" Aşkını anlattı sana, ve sen o ağlarken sakince onu dinledin öylemi? "
Diye sordu Deniz. Aşk olaylarını dinlemeyi sevmez, ağlanmasına sinir olurdum.
" Ne yapayım kız çok çaresiz görünüyodu. "
Dedim omuzlarımı silkerek.
Kuzeyse sakince camdan bakıyordu. Suskunluğunu bi kenara atıp konuştu.
" Düşmanı olmadığına göre intahar etmiş olma olasılığı var. "
" Zannetmiyorum. İntahar etseydi kendini yakmazdı. Yanmak acıların varsa ve hemen kurtulmak istiyosan uzun, acı veren bir intahar şeklidir. Kafasına ateş etseydi acı vermeden tak diye ölürdü. "
Diye cevap verdim.
Merkeze gelince ekip otosundan inip binaya yürüdüm.
