"Tamam bitti .
Ama sana son bir tavsiyem var : olur da bir gün -yutkunur- başka bir kızı seversen , ona da bana yaptığını yapma olur mu ? Gördüğü değerin sahte olduğunu öğrenmek kadar hiçbir şey canını acıtamaz bir kızın. Öyle en tepelere kadar çıkartıp , birden uçurumdan aşağı itersen, o düşüşü atlatamaz. Ölür."
Kız bakamaz sevdiğinin gözlerine. Hem yakar göz yaşlarının tuzu gözlerini, hem acıtır bir saplantı kalbini. Kırılmış, dökülmüş ve darmadağın. Bir uçurumdan itilmiş gibi .
" Bir başkasını sevmeden önce iyi düşün? Bir ömür ona bağlı kalabilir miyim diye . Eğer emin değilsen kendinden , hiç girme o işlere. Boşuna nefret ekme peşinden. Bu sefer şanslısın. Kin tutan birisi değilim ben . Nefret etmeyi bir türlü beceremem. Allah kahretsin, yarın bile en saçma bahaneyle çıksan karşıma hiç tereddüt etmem alırım seni kollarımın arasına. Ama herkes benim gibi değil işte .
Arkandan kötü izler bırakma. İstemem insanların seni kötü bilmesini. Sen çok iyi birisin biliyorum . Asla inanmam kalbinin karanlık olduğuna. Sadece birşey yaptığında, sonunu düşünmüyorsun . Demiyorsun ki ben bu kızın sonu olurum. Tek hatan buydu senin sevdiğim. Oluşturacağın ölümü hesap etmemek. Öğrenene kadar çok kalb kırma olur mu ?
Ve mutlu ol .
Bensiz olsanda.
Mutlu ol.
Huzur melekleri her daim peşinde olsun ."
O kadar acının arasında bir huzur doğmuştu sanki . İçi rahattı. Ne kadar yansada içi , rahattı. Kalbinde ki tüm külleri dökmüştü, o kadar yakmayacaktı artık kör içini . Onsuz bir hayatı düşündükçe ölecek gibi olsada . Nefesi kesilsede, boğazı düğüm olsada onsuzluğu hatırladıkça .
Yinede gülümsemeyi unutmamıştı. Çünkü, ilk kez sevdiğinin gözlerine bakıp ağlamıştı. Varlığıyla kendini güçlü hissettiği kişinin yanında ağlamıştı. Ve neredeyse , o da ağlayacaktı. Oluşturduğunu hasarın farkındaydı ve ... belki kızın ondan etmediği kadar o şu an kendinden nefret ediyordu .
Son söylediği söz " Özür dilerim ", olmuştu .
Kız tebessüm edip " Asıl ben özür dilerim. Seni bu kadar sevmemem gerekiyordu", diyip arkasını döndü ve gitti .
Yanında acıları, yaraları, anıları alıpta gitti .
Ve aldıkları, uzun bir süre boyunca , sırtında yük olacaktı .
Fakat o da biliyor ki ; yapılacak birşey yok . Sevdi işte. Ve kaybetti . Konuyu uzatmaya gerek yok .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiir hayatdır ...
Thơ caAşkın ezgisi var mı ? Söyle de dolansın dilime Menkul olur . Mesut eyle beni , bana ezgini öğret. Öğret ki dilime dolansın. Konuk ol gönlüme, muştu getir kalbime. Mübarek sesin dokunsun yüreğime, dokunsun ki ezgin dolansın dilime . Şaf...
