I lost everything

Hoofdstuk 6

Pov. Maartje

Ik lig in een bed. In een vreemd huis. Op een logeerbed. Alles is anders.

Ik kijk op de wekker, half drie 's nachts. Ik heb nog niet geslapen, zodra ik mijn ogen dicht doe zie ik het tafereel weer voor me, voor zover ik het heb gezien. Ik ben zo bang, wat als hij terug komt? Waarom deed hij dit eigenlijk?! 

Warme tranen lopen geruisloos over mijn wangen. Mijn keel is helemaal droog. Langzaam sta ik op uit bed en loop naar de badkamer. Zonder het licht aan te doen drink ik wat water en loop weer terug naar de logeerkamer. Ik pak een dekentje en ga tegen de muur aan zitten, slapen zal toch niet meer lukken.

Al snel gaat de deur langzaam open, ik kan niet zien wie het is door het donker.

**

Pov. Max

Ik hoor iemand lopen naar de badkamer en even later een kraan lopen. Voetstappen lopen terug en dan een plof. Waarschijnlijk is het Maartje, zachtjes sta ik op en loop naar de logeerkamer toe. Langzaam open ik de deur en ik zie een gestalte op de grond zitten. Ik loop rustig naar haar toe en ga naast haar zitten. Ze legt haar hoofd op mijn schouder en snikt zacht. Zo zitten we een hele tijd, tot ik haar rustig hoor ademen. Waarschijnlijk is ze in slaap gevallen, dat is maar goed ook aangezien ze gisteren een zware dag had. 

Langzaam sta ik op en houd één arm onder haar knieën en één arm onder haar schouders. Ik til haar naar het bed en leg haar neer.

******

Pov. Maartje

Langzaam wordt ik wakker in bed.... Wacht Wat?!

Volgens mij zat ik gisteren toch echt tegen de muur aan, wat was er gebeurd? Langzaam herinner ik me weer dat Max binnen was gekomen. Hoe laat is het eigenlijk?...

Half zeven, yass! lekker vroeg... ughh. Ik stap uit bed en loop naar het raam toe, buiten is het nog helemaal donker, er is niks te zien. Welke dag is het eigenlijk vandaag? Moet ik niet naar school toe? Waar is mijn telefoon???

Oke, telefoon gevonden... nu welke dag is het... donderdag! Verdorie. Ik ga in bed liggen en alle gebeurtenissen van gisteren komen weer naar boven, net zoals het huilen.

******
Sorry voor het super lange niet updaten😔.
Niet dat ik op dit moment veel lezers heb, dus het maakt eigenlijk ook niet zo veel uit😂.
Ik heb eigenlijk geen excuus, ik had vakantie dus ik had kunnen updaten.... Allemaal "had", ik weet niet waarom het niet lukte met mijn inspiratie.
Dit hoofdstuk is niet zo lang, maar dan heb ik ten minste iets geplaatst.
Nou baibai!