Yine bir sabah ve yine okul. Günaydın. Beklemek istediğim şey bu. 4 yıldır bu okulda okuyorum . Matematikten nefret ediyorum ama galiba. Çünkü en iyi olduğum ders matematik. Bizim sınıf, sınıf değil çöp odası mübarek. Sadece bukadar olsa iyi asıl ben bizim sınıfın çocuklarından nefret ediyorum.
Oyunu bile dövüşerek oynuyorlar. Yada haksızlık yaparak. Allah'ım neydi Günahım. Geçen günlerde Ahmet uçlu kalemle yüzümü çizdi.
Off ne kötü olmuştu. Geriye izi kaldı. Hala düşünüyorum o kalem kaşımın altından başladı çizmeye .Gözüme gelmeden gözümün altını çizdi. Nasıl olur? Allah'ım beni korudu. İşte anlayacağınız bizimkiler böyle garip bir çocuklar. Bu ders 2 - 3 damla
Gözyaşı dökmeyi başardım. Yanımdaki Samet ders sonunda anca anladı ağladığımı. Tam 5 dakika konuştu boş boş.
Hem ağlamadan önce hemde sonra.
- Neden ağladın?
- Ne oldu?
Daha boş şeyler. Yeni bir dizi başladı bu aralar. Kuzenim yanımda. Atıf diye bir adam var dizide. " çok yakışıklı" diyor sayıklıyor kuzen. Bari adamın
İsmi " Atıf " olacağına "Atık"
Olsaydı. Daha mantıklı en azından. Annem bu aralar hep bağırıyor. Yok, yok yok annem iyi değil bu aralar. Seside kısık kısık geliyor. Hayatımda hiç sinemaya gitmedim! gitmemde!
Galiba bende de var biraz gariplik. Mutlu olmak Ne güzel değil mi?
Zor da olsa hayat
Katlanmak zorundasın.
Benimde çok kötü anılarım oldu
Ama hepsi geçip
Gitti.
Anlatmaya gerek yok.
Arkadaşlarımın yanında bazen
Ezik kalıyorum.
Yaa ezik demeyimde ne
deyim
Bilmiyorum.
Sanki bana akıl danışıyorlar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Adaletsiz Dünya
RandomHerkezi begendirecek 4. Sınıfa giden bir çocuğun gerçek yaşadığı bir hikayedir Okumanızı tavsiye ederim. Kendi yazdığım bir hikayedir...
