Kitaptan tadımlık bir bölüm:
Bir
6 Nisan 1881 günü Camberwell Hapishanesinin duvarları arasında bir kadın asılacaktı. Tören, her zaman olduğu gibi saat sekizde başlayacaktı. Şafaktan hemen sonra tüm mahkûmlar bir ayin yaparcasına çığlık çığlığa bağırmaya başladılar. Hapishanenin küçük kilisesinde ölüm çanı çaldığında, mahkûm kadın hücresinden çıkartılarak içlerinde hapishane müdürü, hapishane papazı, hapishane doktoru, bir gece önce günah çıkarttığı Katolik papaz, avukatı ve içişleri bakanlığı tarafından görevlendirilmiş iki tanığın da bulunduğu alaya katıldı. Darağacının dikildiği bahçede, ahşap bir kulübenin içinde de cellat onları bekliyordu - bundan yalnızca birkaç yıl önce olsaydı, kadın Newgate Hapishanesi'nin duvarlarının dışında, bütün gece boyunca idamı izlemek üzere oraya akın eden büyük bir kalabalığın önünde asılabilirdi: Ancak 1868'de çıkarılan yasa, insanları böyle büyük bir gösteriyi izleme şansından yoksun bırakmıştı. O yüzden de mahkûm kadın, bir Orta-Victoria dönemi kapalılığı içinde, iki gün önce darağacını diken işçilerin ter kokularının sindiği bu tahta barakada ölmek durumundaydı. Yaşanan dramatik sahnenin tek simgesi olan tabutsa bahçede öyle stratejik bir noktaya yerleştirilmişti ki, kadın asılmaya giderken tam önünden geçecekti.
