Her side----
10 years na... Simula nung minahal ko siya. Simula nung maging parte siya ng buhay ko kahit na hindi naman ako parte ng buhay niya at hinding hindi yun mangyayari.
10 years na ngayong araw. Sampung taon na akong naghihintay, umaasa at nasasaktan. Di ko alam kung dapat pa bang ipagpatuloy pero gusto ko.
Sarap kayang umasa. Lasang tanga.
For the past 10 years, siya at siya parin.. Never nagbago yung nararamdaman ko. Siya ang naging dahilan ng pagtupad ng mga pangarap ko.
Siya..
Ang dahilan kung bakit nandito ako ngayon.
Seoul,South Korea.
"Bitch.!" Tawag nung bestfriend ko. Boses pa lang kilala ko na.
"Hey, slut.!" I smiled at her. That was our endearment. Sweet right?
"Nagmumuni-muni?" Tanong niya na nang-aasar.
"Ofcourse not. I'm not. Okay?" I replied at her.
"Bitch, its been 10 years.." She said with a serious tone.
Di ako sumagot pero nakatingin lang ako sa kanya..
I look at her. SHe looking at me like she knows every pain I have inside the heart of mine.
I'm not like that showy thingy. I hate to admit it, but she's my bestfriend and she knows every smile and every secrets I had.
"Hanggang ngayon ba, umaasa ka parin na magkikita kayo?" She said with a sad voice.
Di ako sumagot kasi alam niya kung ano yung sagot sa tanong niya.
"Sige na bitch. Go tell me, ano nararamdaman mo? Wala namang makakaintindi sa mga sasabihin mo kasi di naman sila nakakaintindi ng tagalog language dito sa Korea. Kaya sige na bitch, I'll listen. No matter what." She said and smile at me.
Napangiti ako ng bahagya sa sinabi niya. Never siyang pumalya sa pagpapangiti sakin.
"Slut.." I said
"10 years na pala noh?.. And 2 years na simula nung pumunta tayo dito.." I continued.
Di siya nagsasalita hinayaan niya lang ako magsalita.
"Ang sakit parin. At yung sagot sa tanong mo? Oo, hanggang ngayon umaasa parin ako na makikita ko siya. Umaasa ako kahit na ang labo labo labo na." Naiiyak na ako.
"Mahal ko siya. Siya at siya lang ang minahal ko ng totoo sa loob ng 10 years na nagdaan. Siya ang dahilan ng lahat. Kung bakit nandito ako ngayon,kung bakit ganito kaganda buhay ko at kung bakit hanggang ngayon umaasa,nasasaktan at umiiyak parin ako. Dahil yun sa kanya. Lahat ng yun dahil sa kanya. Gusto ko sana na someday kapag nagkita kami, I have a success life para may rason akong magpasalamat sa kaniya. Wala akong pakialam kung hindi siya maging sakin. Ang gusto ko lang malaman niya yung nararamdaman ko. Malaman niya yung existence ko. Gusto ko lang makita at mayakap siya. At makapagpasalamat sa kanya.. Kasi, ang sakit sakit sakit sakit na!" Sabi ko habang umiiyak.
Dalawa lang kami dito sa rooftop ng bank na pinagtatrabahuan namin, nakaupo sa bench.
"Slut..... Tapatin mo nga ako, ikaw ba? Nakalimutan mo na ba siya?" Sabi ko at tumingin sa mga mata niya..
"Hindi pa bitch, hindi ko kayang kalimutan yung first love ko. Pero tanggap kong wala na yung pag-asang magkikita pa kami. Masaya na ako para sa kanya. Masaya na ako para sa pamilya na meron siya. He finally saw the true happiness of his life. At ako, maghihintay na lang ako na dumating yung taong magpaparanas din sa akin ng ganoong saya. I just accept that he's just my first but not my last." She said and smiled bitter.
