Wie is de moordenaar? ~ Ophef in Afrika

Dag 1

BiambiWithMe: Manon
survivalwriterlover: Zianne
ElineCoolio: Eline
Kjentatjexx: Kjenta
mariannevdklis: Marianne
IrisTheDonut: Iris
Woordentovenaar: Valentijn
InspiredFire: Juna

Met al haar spullen in haar hikerugzak komt Juna aan bij camping شجرة عالية, in het Nederlands De Hoge Boom. Ze loopt binnen bij de balie, waar een vriendelijke man haar op staat te wachten. "?مرحبا بك، أنت لديك تحفظ" vraagt hij vriendelijk. Juna fronst haar wenkbrauwen. "Do you speak English?" De man schudt bedroefd zijn hoofd en Juna zucht diep. "يمكنك تكرار سؤالك؟" vraagt opeens een derde stem. Juna draait zich om en daar staat Valentijn. "Valentijn! Dat is lang geleden! Waar heb jij uitgehangen?" Valentijn haalt zijn schouders op. "Och, ik moest naar Amerika voor een huurmoordenaartje. Een miezerig mannetje, maar heel boosaardig. Ik ben drie keer bijna dood geweest." Juna knikt. "Fijn dat je het hebt overleefd. Maar wacht eens, jij spreekt Arabisch?" Valentijn knikt. "Een beetje maar. Ik heb in de auto even geoefend. Juna zucht even. "Oké, nou, fijn. Kun jij het gesprek met deze man afmaken?" Valentijn knikt weer en loopt naar voren. Hij houdt een heel gesprek met de man als opeens een derde persoon naar voren komt. Het is detective Zianne. Naast haar staat een vrouw, die boos tegen de man begint te praten. De man praat boos terug en Juna kijkt naar Zianne. "Wie is die vrouw?" Zianne grinnikt. "Dat is Marina Malik, de vrouw van Abbott Malik, tegen wie jullie aan het praten waren, in het Arabisch. Ze is boos, omdat hij jullie niet herkenden als de detectives en dat hij niet even Nederlands tegen jullie sprak. "Die man kan Nederlands?!" vraagt Valentijn met open mond. Zianne schiet in de lach. "Ik kon al niet wachten om jullie reacties te zien," grijnst ze.

Niet veel later lopen de drie detectives samen met Abbott naar hun kampeerplaats. Daar zien ze tot hun verbazing dat er al een tent staat. Ze lopen ernaartoe en daar komen Eline en Manon er uitgelopen. "Zianne! Valentijn! Juna!" Eline loopt op het drietal af met een brede lach. "Welkom! Ik heb vast de tent opgezet!" Juna kijkt verbaasd naar de tent. "Ik zou toch een tent meenemen?" Manon komt erbij staan en schudt haar hoofd. "Nee, alleen Iris en ik." Juna zucht geërgerd. "Heb ik voor niks dat zware ding meegezeuld..." "Wacht even," mompelt Zianne. "Ik heb ook een tent mee. Marianne en ik zouden ze toch meebrengen?" Ineens komt Marianne aangelopen. "Wat zou ik meebrengen?" Eline schudt haar hoofd. "Nee, jullie zouden de gasbranders doen." Marianne schudt haar hoofd. "Nee, ik zou een tent meebrengen." "Hier ben ik met de tent!" zegt opeens de stem van Kjenta. Manon kijkt verbaasd naar Kjenta. "Een tent? Nee, jij zou de ontbijtspullen meenemen!" Valentijn schudt zijn hoofd. "Nee, dat zou ik doen. Kjenta moest drinken meebrengen." Dan komt Iris aangelopen. Op haar rug heeft ze een tent gebonden. Iedereen kreunt en Iris kijkt verbaasd op. "Is er iets mis?" vraagt ze. Manon knikt. "Dat kun je wel zeggen, ja! We hebben geen ontbijtspullen, geen gasbranders en geen drinken." Iris fronst haar wenkbrauwen. "Maar Manon, dat zou jij toch allemaal meebrengen?" Dan begint iedereen door elkaar te praten, tot Juna er na een tijdje klaar mee is. "STOP!!" gilt ze. Op slag is iedereen stil. "Niet zo boos, allemaal. Manon, jij gaat straks naar de supermarkt met Kjenta voor ontbijtspullen. Valentijn, jij en Eline regelen de gasbranders. En bekijk het positief: we hebben in ieder geval genoeg tenten."
Kjenta begint te lachen. "Juna heeft gelijk. En we zijn hier om een moord op te lossen. Kom, we zetten gauw de tenten op en daarna gaan we eens kijken bij het slachtoffer!"