Aşk denen bu meretin insan kalbine hem zararı var hem de yararı ama fazlası herşeyde olduğu gibi bunun da fazlası bünyede değişiklik gösterebiliyor.Kalbini bi süre içinde hissetmiyosun,hissetmiyorum.
Çok garip bir şey var sanki insanlığın bile varolduğundan beridir.Doğru, yer sanki ayağının altında yokmuş gibi hissettiriyor önce,sonra en yükseklere çıktığında yavaştan da olsa kendi başına kanatlarını çırpmayı öğreniyorsun bi anda daha ne olduğunu bilmediğin bir şeyin peşinden koşup duruyorsun.Dedim ya kanatlarını çırpmaya başlayıp kendini özgür olduğunu hissettiğin anda pat biri vuruyor seni kim mi?Seni o gökyüzüne uçmayı sağlayan kişi uğruna ölmek istediğin kişi,onun yanındayken saatleri bile durdurmak istediğin kişi. Sanki o gökyüzüne seni çıkarmamış gibi davranan kişi işte dedim ya o.
Bi anda ayaklar altında kalan sen oluyorsun.Toprakla bütünleşen sen oluyorsun.Ama bi de şu var ki unutmuyorsun aklının bi köşesinde oluyor ama bir nefretle işte
