Jij en jij alleen

14

Ryan

Laatste dag school voor deze week, dat werd tijd. Vermoeid rek ik mij uit. Het is niet voor niets vrijdag en dus wil ik vanavond even los gaan. Ik woon op mezelf dus ik kan doen wat ik wil. Ik open Facebook en maak een uitnodiging aan.

Houseparty @ Ryan Blake! Iedereen weet dat het de beste houseparty's zijn die je maar kunt geven dus ik zie geen reden om niet komen, tot vanavond!

20:30 - St. Cloudstreet 149

Ik stuur de uitnodiging naar de school. Ik stap uit mijn hemelse bed en zet de douche aan. Ik loop terug naar mijn slaapkamer en pak een simpel wit shirt, waar je mijn spieren goed in ziet, en een zwarte broek met een paar gaten hier en daar. Ik neem het mee naar de badkamer en stap onder de douche.

Laura

Zuchtend klik ik mijn telefoon weer uit. 'Ga jij?' Vraagt Isaac zodra hij binnen komt lopen. 'Waarheen?' Vraagt mijn moeder. 'Dacht het niet.' Antwoord ik alsof hij achterlijk is. 'Jij?'

'Ik vroeg waarheen? Ik ben jullie moeder ik moet het goed keuren!' Lacht mijn moeder. Ik rol lachend met mijn ogen. 'Ik weet het niet, als mijn vrienden gaan dan misschien wel.' Antwoord Isaac mijn moeder negerend. 'Niemand gaat ergens heen voordat ik weet wáárheen!' Lacht mijn moeder bazig. 'Houseparty van Ryan.' Zeg ik simpel. Mijn moeder kijkt ons met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Nee.' Antwoord mijn moeder. 'Mam, serieus?' Zegt Isaac geïrriteerd. 'Grapje! He, tegenwoordig kan ik ook niks meer zeggen of jullie flippen al.' Zucht ze en neemt snel een slok van haar thee. 'Ik zei niks. Ik ga toch niet.' Zeg ik en loop naar boven om vervolgens mijn tanden te poetsen.

Ik zit met Joy op de fiets naar school en we praten een beetje. 'Ga jij vanavond naar Ryan?' Vraagt ze dan. Ik kijk haar aan. 'Ik zie geen reden om niet komen.' Imiteert Joy Ryan's Facebook uitnodiging lachend. Ik schud lachend mijn hoofd en zucht dan. 'Nou ik zie wél een reden om niet komen.' Antwoord ik. 'En die reden is?' Vraagt Joy. 'Ryan!' Lach ik schamper. Ze grinnikt. 'We kunnen heus wel gaan. Hebben we wat beters te doen?' Vraagt Joy. 'Ik weet het niet. Ik ben net van hem af en ik wil het eigenlijk ook niet uitlokken om dan toch te komen.' Aarzel ik. 'Als Mila wil gaan, dan gaan we met zijn drieën oké?' Neem ik als besluit. 'Prima!' Gaat Joy akkoord.

We nemen plaats in het biologie lokaal waar ik naast Ryan zit, helaas.

Hij is, zoals verwacht, te laat. Ik pak rustig mijn boeken uit mijn tas en sla ze open op de juiste bladzijde.

Ryan komt relaxt binnen lopen, maar wel tien minuten later! 'Ryan, weer een kruisje. Nablijven vanmiddag.' Meld de leraar. Hij geeft enkel een klein lachje en iedereen weet wat dat betekent, hij gaat niet nablijven.

Hij neemt plaats naast me en zegt niks. Ik kijk hem niet aan. Straks ben ik weer zijn één of andere prooi.

Ik let keurig op in de les. Ik maak vast een paar opdrachten van het huiswerk zodat ik thuis niets meer hoef te doen.

'Vandaag moesten jullie het project inleveren van de zintuigen. Ik moet hem van Ilse en Nadia nog hebben, wanneer krijg ik dat?' Vraagt de leraar. 'Vanmiddag.' Antwoord Nadia. 'Top, en Ryan en Laura hebben een bonus punt wegens te vroeg in leveren!' Verteld ze. Ik hoor Ryan grijnzen. Ik rol met mijn ogen en glimlach dan vriendelijk naar de leraar.

'Graag gedaan he.' Zegt Ryan. Pardon? Ik kijk hem spottend aan. 'Sorry? Ik heb dat hele project gemaakt en in moeten leveren!' Fluister ik boos. 'Niet zo boos liefje, dat maakt je lelijk.' Grijnst Ryan. Ik zucht en schud met mijn hoofd. Ik draai mijn hoofd weer terug naar het bord.

'Ik dwong je er toe, anders hadden we nu geen bonus gehad.' Fluister Ryan in mijn oor. Hij is dichterbij gekomen. Ik krijg kippenvel. Ik verman mezelf. 'Oh pardon hoor! Bedankt dat je me dwong, want het heeft me heel wat ellende bespaart, toch?' Sis ik boos naar hem. Hij grijnst vies. 'Ga nou niet de big girl tegen mij uithangen dat doe je vanavond maar in mijn bed.' Grijnst hij weer. 'Helaas voor jou, ik kom niet!' Sis ik weer. Op dat moment gaat de bel. Zo snel als ik kan pak ik mijn tas in en vlucht ik het lokaal uit. In de gang word ik bij mijn arm gegrepen en terug getrokken. Ik schrik een beetje. Opeens sta ik tegenover Ryan. Nog net één centimeter van zijn lippen verwijderd.

'Jij komt wel. Dit is geen vraag, dit is een eis.' Fluistert hij met een duistere blik in zijn ogen. Ruw laat hij me los en loopt weg, mij achterlatend. Nu is hij weer de enorme klootzak! Wat heeft hij toch?