Isang araw habang naglalakad sina Ruby , Tina at Zena papuntang skwelahan nakaramdam na pagtataas ng balahibo si Zena. Paramg may nagmamasid ngunit di mawari kung nasan. Hindi naman kalayuanang bahay nila sapaaralang kung sosomahin may kinse minutos na lakaran. Patingin tingin sya sa paligid , napansin sya ng kanyang ate Ruby na disi otso anyos na at nagaaral sa kolehiyo dito sa kanila ring lugar.
"Zena ! anong nagyayare sayo ?' tanong ng kanyang ate Ruby. Tumingin na rin ang ate Tina nya na nakakunot nuo na tila nagtatanong din .
" Ahmm.! W-wala po ate tinitigna ko lang yung p-paligid" pautal utal nyang paliwanag. Tango nalang ang sinagot ng kanyang mga kapatid at pinagpatuloy ang paglalakad.
Ngunit di parin nawawala ang paramg may nagmamasid sakanila. Paglipas ng ilang minuto kita na nila ang bukana ng paaralan. At dun lang nawala ang naramdamang kakaiba ni Zena.Napabuntong hininga sya at nagtatanong sa sarili 'ano kaya yun? '
"Oh sya ! dito na kayo at malayo layo pa ang unibersidad ng kolehiyo dito. Mag-aral ng mabuti lalo ka na Tina." Paalam at paalala ng kayang ate Ruby. Malayo kasi ang paaralan ng kolehiyo dito sa amin kubg lalakarin pero kung mamamasahe ka aabutin ka ng kulang-kulang bente minutos.
"Opo ate" Sabay naming sagot ni ate Tina. Sumakay sa Trisikel si Ate Ruby at kumaway. Naiwan kameng dalawa ng nakatingin sa sinakyan ni ate.
"Tara na !"
"Opo!"
