ask neydi? Ask emekti

-1-

Daha küçüktüm ben, 14 yasindaydim. Hayatim çok siradan geçiyordu diyemezdim. Çevremde hiç denebilcek kadar az huzur vardi. Gerçi pek aldiris etmezdim bu konuya, belirli bi sure sonra insan alisiyor nasilsa. Ara sira dayanamadigim oluyordu elbette. Boyle zamanlarda yaslanabilecek omuz ariyor insan. O an bulamayincada yanlizim bu dunyada diye dusunuyor. Bende durumlar biraz farkliydi. Bu konuda sansliyim diyebilirim. Tek bir mesaj ile bes dakika icinde yani basimda beliren bir arkadasim var cunki. Arkadas demek hakaret olur aslinda. O benim tek tutuncak dalim haline gelmisti. O kiz herseyimi biliyordu. Dolabimdaki elbiselerden tut tüm sifrelerime kadar herseyimi biliyordu. Bu insani nekadar rahatlatsada bazen yetmedigi oluyordu elbet. Aradigin sevgi ve ilgi baskaydi cunki. O zamanlarda gözüm ask aramiyordu. Daha kücügüm ben diyordum, ne isim olur ki benim böyle seylerle. Birazda korkuyordum. Eskiden yasadigim seyler yuzunden erkeklere pek guvenmiyordum. Ihaneti, kandirilmayi cok yasamistim.

O siralar kendimi okula adamistim adeta. Okuldan başka bir şey duşunmez oldum. Hosuma gidiyordu, okumayi cok seviyorum. Ogrenmeyi cok seviyorum. Ogretmenlerimi, okuldaki arkadaslarimi cok seviyordum. Kisaca okulu cok seviyordum. Boyle mesgul olunca ask ile ugrasmaya vaktin ve isteginde olmuyordu pek. Bu siralarda biriyle tanistim. Insan biriyle tanistiginda o kisinin onda yaratacagi etkiyi bilseydi acaba tanismak istermiydi? Ayni degeri, ayni emegi verir miydi? Bunu onceden hisseder miydi? Hissedebilseydi bazi acilar onlenir miydi?
Bazi rivayetlere gore, birini hic tanimadigin halde o sana tanidik geliyorsa, dogmadan once ruhlarin bulundugu yerde onla arkadas olman demek oluyormus. Ben onu hic tanimadigim halde o bana yabanci gelmedi. Sanki beraber buyuduk gibi geldi. Senelerdir onunla arkadasmisiz gibi geldi. Onunla konusurken sanki tum dertlerim kayboluyordu. Bir mucize gibi. Agri kesici gibi. Tam istedigim gibi.
Kimisi buna ask diyebilir. Bence degil, ask oyle hemen bir kac haftada kazanilan bir sey degil. Ask neydi? Ask emekti. Ondan hoslaniyordum bunu inkar edemezdim. Onun adeta cenneti animsatan gozlerine bakmak bile yeterdi insani eritmeye. Ondan hoslaniyordum hemde cok. Hoslandigimi soyliyemezdim ama, sevgilisi vardi cunki. Hic aklima gelmezdi o zamanlar onunla cikacagim, ona omrumu adiyacagim. Arkadaslarim umutsuz vaka derdi. Hak verirdim onlara. Birinden hoslaniyorum diye onu baskasindan ayiramazdim. Ben mutlu olcam diye baskasini uzemezdim, parcaliyamazdim. Benim vicdanim var. Bugun ben birini uzerim, yarin baskasi beni uzer. Hadi onu gectik diyelim, kimse beni uzmedi, ben birini uzdum diye ahirette benden hesap sorulur. Ben hesabini veremiyecegim bir sey yapmam, yapamam. Baskasinin hakkini yiyemem. Baskasina laf atamam. Baskasini uzemem. Ben buna dayanamam. En nefret ettigim kisi bile olsa uzulse bende uzulurum. Yuregim el vermez.

Gun gectikce onunla daha samimi oluyorduk. Okulum geriye gidiyordu, ama toparliyabiliyordum. Boylesine yakin olmak beni mutlu ediyordu. Ondan utaniyordum, azcik cekiniyordum ama bi okadarda acik konusuyordum, kendim gibi davranmayi basariyordum. Bir gunu konusurken bana bisey soyliyecegini soyledi. Bende merakla onun diyecegini dinledim. Sevgilisinden ayrilmis. Sevinsemmi uzulsemmi bilememistim. Cok heveslenmis gozukmek istemiyordum. Yanlis anliyabilirdi diye korkuyodum. Sordum ona niye ayrildiklarini. Artik sevmiyorum dedi, bende uzatmadim. Kizin resmini gostermisti hic unutmam o resimi. Bir cafede oturuyodu basi bagli ellerini cenesinin altinda birlestirmis baska yere bakiyordu. Biz bununla o ayrilikdan sonra daha samimi olduk. Canim'li cicim'li sohbetler basladi. O zamanlar bu universiteye gidiyo. O hayatimi degistiren gunde gitcekti.
Bir gun okula gitmeden once cikma teklifi etti. Bende allahtan bekliyordum zaten boyle birseyi hemen kabul ettim. Soktaydim ama dogruyu soylemek gerekirse. Beklemiyordum cunki. Nasil bekliyebilirsin ki? Sabah kanka dedigin kisiye aksam askim demek biraz degisik olmustu. Hem mutlu hem tedirgindim biraz. Acaba oda onlar gibi olur mu? Acaba oda beni otekiler gibi uzer mi? Acaba kirilmis kalbimi tamir edebilir mi? Yoksa daha buyuk bir darbe yapip tamamen yok mu edecekti kalbimi?
Kotu dusuncelerimi bi yana koydum ve her zamanki gibi olaya pozitif bakmaya calistim, cunki herkes ama herkes bir sansi hak eder. Birinin veya birkac kisinin yaptigi hata yuzunden baskasinin ceza cekmesi dogru olmazdi, olamazdi adalet kurallarina aykiriydi bu.