A girl who posses a dangerous power that can destroy humanity and cause destruction.
But, one day she discover deeper about herself.
Credits to: @MysteriousICECREAM
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Napatigil ako sa paghahalughog ng may kumakatok sa baba.
Who would that be?
Ipinasawalang bahala ko nalang iyon kaya ipinagpatuloy ko ang aking paghahanap. Makalipas ng ilang minuto bumalik na naman ang pagkatok.
Kahit labag sa loob ko ay padabog akong bumaba at binuksan ang pinto ngunit sumalubong sa akin ang mga taong naglalakad.
What the fuck? Gusto niya ba akong bwisitin?
Binagsak ko ang pinto at umakyat ulit sa taas. Mga ilang sandali, nakaramdam ako ng tao sa ibaba.
Having this ability really sucks. Hindi mo alam kung paranoid ka or what.
Dahan dahan akong bumaba sa hagdanan. Bawat hakbang ng aking paa ay ang pagpatay sindi ng ilaw. Randam ko ang takot ng mga taong nandito.
Magnanakaw? Huh?
"A-alis n-na tayo dito"rinig kong sabi ng isang lalaki na nagngangalang Eric.
"T-tinatakot l-lang t-tayo niyan" nagmamatapang na sabi ng kasama niya.
"B-basta a-alis na ako"sabi niya at sinubukang umalis.
"Who told you na makakaalis kayo" sabi ko habang nakatingin sa sahig.
"Sabi ko sayo eh, pipitsugin babae lang yan eh. Sige umakyat ka na doon ako bahala dito sa babae" nakangising sabi nito.
Minamaliit ba nila ako? Lets see.
Natatarantang sinunod naman ng lalaki habang ang kasama niyang lalaki ay nakangisi parin.
"Binibigyan ko kayo ng pagkakataon na umalis o baka gusto niyo lumabas dito na bangkay"sabi ko.
"Natakot ako. Grabe. Hahahaha. Miss huwag ka ngang magpatawa. Sa liit ng katawan mong iyan mapapatay mo Kami? Hahaha" sarcastic niyang tawa.
"As you say" sabi ko at inangat ko ang ulo at tinignan ang kaniyang mata.
Mga ilang segundo. Isang napakalakas na hiyaw ang rinig sa buong bahay. Isang hiyaw na puno ng hihinakit at pagdurusa. Kitang kita ko kung paano ito naging abo at nawala na parang bula.
Naramdaman ko naman ang kasama niya na nasa likod ko. Kitang kita ko ang kaniyang takot sa mga mata. Takot na baka matulad siya sa kasama niya.
Tama, matakot ka sa akin.
Maluha luha siyang nakatingin sa sahig.
"B-bakit? Bakit kailangan pa niyang mamatay?"hagulgol niyang iyak.
"Because he deserves it. Binigyan ko siya ng pagkakataon ngunit hindi niya tinake ung opportunity"sagot ko.
Also, humans born to die. It's their destiny. We, demons , cannot stop their destiny.
