Ik werd midden in de nacht wakker van een harde knal, ik opende geschrokken mijn ogen. Ik keek om me heen, ik zag alleen duisternis en een grote rookwolk uit mijn raam. Er waren een hoop vlammen. Ik stond zo snel mogelijk op en rende naar beneden. 'PAP?!’ Ik zocht in alle kamers van ons huis en ik vond zijn telefoon op de eettafel. Ik zag dat hij 10 gemiste oproepen had en 3 berichten van Frank. Er stonden vragen in van waar hij bleef. Dat vroeg ik me ook wel eens af. ‘pap??” Ik liep naar de woonkamer en zag hem binnen rennen. : “Jane?! We moeten gaan nu! “ Hij greep mijn arm en rende naar buiten. Ik hoorde schoten en voelde wat steken in mijn buik. Ik viel op de grond, ‘PAP ik kan niet meer staan!’ Hij keek me bezorgd aan. Hij tilde me op en rende naar de auto en legde me neer op de achterbank. Ik kreeg allemaal vlekken voor mijn ogen en voelde mijn shirt nat worden, hij werd rood. Mijn woorden, alles wat ik wilde zeggen kwam er niet meer uit. Ik keek mijn vader aan en hij leek nogal geschrokken. ‘lieverd, doe mij dit niet aan.’ Hij kreeg tranen in zijn ogen. ‘Jane blijf bij me alsjeblieft.’ Ik zag niks meer en voelde niks meer.
* uit de ogen van Jane’s vader Jake
Wat moest ik doen? Mijn dochter lag daar te sterven. ‘blijf bij me!’ Ik begon te huilen. Ik nam haar in mijn armen en omhelsde haar. ‘JANE!’ ik nam haar tegen me aan en hield haar stevig vast voordat ze me verliet. ‘Alsjeblieft’ fluisterde ik.
