ben daha küçügüm

........... benım adım zelal 14 yaşındayım karsta yaşıyorum. burada ailelerimiz bizi çok küçük yaşta evlendiriyolar ne kadar garip değil mi ? oysa bizlerinde hayalleri vardı. herkesin istediği okumak kendı ayaklarımızın ustunde durmak istiyorduk . ama bizi okula bile göndermıyolar bizde okumak ıstıyoruz helede ben o kadar cok isterım kı ama ailem sen kızsın senın okumana gerek yok diyolar gecenlerde annemle babam konusurlarken duydum beni 70 yaşında bır dedeye vermek istıyolarmıs artık bana bakamıyolarmıs başlık parası karsılıgında benı 70 yasında bır dedeye vericekler ama ben daha cok kucugum o dedm yasındakı adamın eşi olmakta ne demek anlayamıyorum nasıl olurda bunu yaparlar ben daha cok kucugum,çocuğum ben,yaşamam gereken onca güzel şey varken neden evlendiriliyorum istanbulda benım yasımdakı kızlar okuyolr istedikleri gibi geziyolar gıyınebiliyolar ama ya ben ? benim sucum neydı 70 yasında bır dedeyle evlendirilip tum hayatımı koreltmek ıstemıyorum burdakı dıger kızlar gıbı bu benım kaderım ddiyip çekilemem ben bu değilim çünkü bu benim alın yazım değil bu benım kaderim değil ben daha küçüğüm. benım yaşıtlarımın yaptıklarını yapmak ıstıyorum çok şeyde ıstemıyorum sadece okumak istiyorum,istediğim kişiyle evlenebilmek istiyorum ama bu burada yaşadığım sürece imkansız bir olay annemle babam dun yanlarına çağırdılar  annemın adı tellı babamın adıda veli annem 15 yasındayken babamla evlendirmişler ama mutlularda en azından oyle gozukuyolar 3 kardeşim var en buyukleride benım. babam benı karşısına alıp kızım senın artık evlenme zamanın geldi diyince az kalsın bayılıyodum gözlerim doldu gözyaşlarıma hakim olamadım annemse perişandı her halinden belliydi benı evlendirmek istemıyodu ama zorundaydı yutkundum kendımım topladım ve babama neden ? dedim babamsa hacısamed yanı 70 yasındakı dede kızın zelalle benı evlendırmessen senı evınden atarım oldururum dedi kızım sende orda mutlu olursun evde yaptıgın hıcbır ısı yapmazsın sefasını surersın dedi bense kosa kosa cıktım odadan ve hemen odama gittim ağlıyodum cunku başıma hıc ama hıc ıstemediğim sey gelmişti burdakı dıger kızlar gibi benıde erken yasta evlendiriceklerdi daha kucuk olmama hayallerımın olmasına ragmen. o an kendı kendıme dedim kı ne olursa olsun ben o eve gelın gitmıycektım bu olmıycaktı ne pahasına olursa olsun!! ben o diğer kızlar gibi boyun eğmiycektım. annemle babamda onları arayıp ıstemeye gelmelerinın olacagını soyledi onlarda hemen geldiler benı o an hıc dusunmeden 100.000 milyar karşılıgında verdiler bu işler bu kadar basitmı ya boylesine ciddi bır konu hakkında ailem benım ıstemediğim bir seyı nasıl yapardı olanlara ınanamıyorudum. boylesıne ciddi bır konuda benımde soz sahibi olmam gerekıyodu nerdeyse tum arkadaslarımı bu sekilde evlendirdier ama ben buna boyun egmıycem bundanda emınım.  son gune kadar ses cıkrmıycaktım son gunse kacıcaktım . gelinlik bakmaya cıktık onlara sırf masraf cıkarmak ıcın en pahalı olnlarını begendım kulce kulce altın aldırdım ve bunu yapmaktanda vazgecmıycem ne desem yapmaları gerekıyo yarınsa dugunum var ve en buyuk gun bu sehırden bu geri kafalı ınsanlardan kurtulmuş olup yenı bır hayata başlıycam. gece erkenden uyudum yanıma hiçbir sey almıycaktım sadece altınları alıcaktım yenı yasantımda onlara ıhtıyacım olucak . sabah oldugundada sorun cıkarmama annemle babam sasırmışlardı cunku benım ne yapacagımı bılmıyolardı kardeslerim bile bilmiyodu dugun sabahı altınlarıda alıp evden kactım otobuse atladım onlar benım kayboldugumu anladıklarında gec kalmış olucaklardı benı bulamıycaklardı istanbul gidiyordum. istabul buyuk sehır benı hıc bulamıycaklardı artık cok guzel bır hayat benı beklıyor ben daha kucuk bır cocugum evlenıcek değilim helede 70 yasında bir dedeyle hayatımın tadını cıkarıcam zevk alıcam hayat banada gulumsuyordu. artık bende mutluydum özgürdüm en güzelide bu ben daha küçüğüm..........