E.M.D (Emotion-Mystic-Dark)

Beyazın maviyle mükemmel uyumu... Her yer bembeyazdı. Gözünün alabildiğine her yer... Başımda bir sürü insan... 50 metre ilerideki ambulans... Belki Tanrı benimle oynuyordu, belki de beni sınamak istemişti...

Bu harabede tek canlı insan Colin kalmıştı. O benim dünyam..

Gözyaşlarını gizlemeye çalışarak yanıma oturdu.

-Belki de gitmeliyiz hı?

-...

Şoktaydım. Konuşmak için ağzımı açacak halim yoktu. Sadece uyumak istiyordum. Uyanmamak...

Colin in geniş ve yumuşak omuzlarına yaslandım. Keşke hiç uyanmasaydım.

Ambulans geç kalmıştı, annem ve babam ölmüştü. Kardeşim Lİlly içinse hala umut vardı. En azından benim için...

Colin ve ben ambulansa bindik, yol boyunca kardeşime uyanması için yalvardım. Ama o bir türlü gözlerini açmadı.

Hastaneye geldiğimizde 3.katta bir ameliyathaneye aldılar kardeşimi.

Daha önce bir hastanede bu  kadar üşümemiştim. Hayır! Ben daha önce hiç bu  kadar üşümemiştim. Gözlerimden akmayan yaşlar içime akıyordu.

Colin habire gözlerini silip burnunu çekiyor ve saçlarımı okşuyordu.

En azından o yanımdaydı. Birden nefessiz kaldım ve hastanenin içinde bir çığlık attım. Colin i çok korkutmuştum. Boğazım acıyordu. Herkes bana bakıyordu , bir hemşire koşarak geldi:

- İyi misiniz hanımefendi?

Ben mi? İyi olmak mı ? O anda yere yığıldım. Uyandığımda Colin in göğsünde yatıyordum. Başımı kaldırmaya çalışırken tek söyleyebildiğim şuydu:

-Bitti mi? Kurtuldu değil mi?

Colin başını evet anlamında salladı. Tanrım bugünün en güzel haberiydi. Hemşireye sordum:

-Onları son bir kez görebilir miyim ?

-Peki,sizin için tekerlekli sandalye getireyim.

Col gözlerini yerden bana doğru kaydırdı:

-Bi'tanem bunun iyi bir fikir olduğundan emin değilim. Gitme lütfen.

Ah Col bebeğim... Beni daha çok ne üzebilirdi ki.

-Sen de yanımda gelirsin. Son kez görmek istiyorum Col anlıyor musun?

Col cevap vermedi.

Asansöre bindik ve alt kata indik. Burası üst katlardan daha soğuktu. Tavandaki spotlar yetersizdi ve her zaman olduğu gibi yer yer tentürdüyot kokusu alıyordum. Sonra siyah bir kapıdan içeri girdik. Elimde olmadan titremeye başladım. Hemşire elindeki dosyayı morg görevlisine verdi.

- Mira Goldberg.

Çekmeceyi çekti ve beyaz örtülü ayak baş parmağına takılı kartın üzerinden ismi kontrol etti. Tekrar elindeki dosyaya baktı. Araya yine morg görevlisinin soğuk konuşması girdi:

-Jack Goldberg.

Çekti ve durdu.

-Hazır olduğunuzda açıp bakabilirsiniz ister...

-Hayır! Ben bunu yapamayacağım, özür dilerim.

-Sizi anlıyorum. Lütfen özür dilemeyin. Sam! Kızı odasına götür!

Koridordaki hemşire bana doğru geldi.

-Ah sorun değil onu ben götürürüm lütfen işinize bakın. dedi Colin.