Go To Sleep

Η αρχή-κεφ1

Κάποτε ζούσε μια οικογένεια με δυο γιους. Ο μικρότερος λεγόταν Jeff. Ο μεγάλος λεγόταν Lulu. Ο Jeff ήταν γύρω στα 16 και ο μεγάλος του αδερφός γύρω τα 17. Ο Jeff δεν είχε φίλους ο μόνος φίλος του ήταν ο Lulu. Μια μέρα μετακόμισαν σε ένα νέο σπίτι μακριά από το παλιό τους γιατί ο πατέρας του βρήκε μία καλύτερη δουλειά.

Τη μέρα που έφτασαν εκεί οι γειτόνισσα τους συνάντησε και μίλησε με τη μητέρα του όσο αυτός καθόταν δίπλα της.

-Γεια σας, είπε η γειτόνισσα, ο γιος μου είναι γύρω στην ηλικία του δικού σας και θα κάνει πάρτι για τα γενέθλιά του, τι θα λέγατε να είστε και εσείς καλεσμένοι;

Η μητέρα του χωρίς καν να σκεφτεί για λίγο απάντησε αμέσως.

-Μα φυσικά γιατί όχι, ο Jeff θα το λάτρευε να κάνει κάποιο καινούριο φίλο.
Όταν γύρισαν σπίτι ο Jeff είπε στη μητέρα του.

-Ήταν ανάγκη να με καλέσεις σε μια γιορτή ενός παιδιού που ούτε καν ξέρω;

-Μη κάνεις έτσι, δεν ήταν σωστό να πούμε όχι στη γυναίκα αφού μας το ζήτησε. Είπε η μητέρα του με μια φανερά εκνευρισμένη φωνή.

Την επόμενη μέρα ο Jeff και ο αδερφός του πήγαν προς τη στάση του σχολικού λεωφορείου. Εκεί ήταν τρία παράξενα παιδιά. Ο ένας που μάλλον ήταν ο "αρχηγός" ήταν κάπως γεροδεμένος αλλά αρκετά κοντός. Ο άλλος ήταν πολύ αδύνατος και έμοιαζε πως με ένα φύσημα του αέρα θα έπεφτε. Αντίθετα με τον τελευταίο που ήταν πολύ χοντρός.

Τα δυο αδέρφια απλά προχωρούσαν προς τη στάση όταν τα τρία παιδιά τους σταμάτησαν.

-Βλέπω είστε καινούργιοι σε αυτό το μέρος... Εγώ είμαι ο αρχηγός εδώ και για να πάρετε το σχολικό υπάρχει κάτι που εμείς αποκαλούμε "φόρος" διοδίων. Είπε με μια άγρια φωνή....

-Φίλε δεν θέλουμε μπελάδες, απλά άσε μας να περάσουμε. Είπε ο μεγαλύτερος απο τους δυο αδερφούς.

-Λυπάμαι αλλά δε μπορώ φιλάρα... Πρώτα πρέπει να μου δώσεις ο,τι έχεις πάνω σου. Ξαναείπε βγάζοντας ένα στιλέτο από την τσέπη του.

Τότε ο Jeff ένοιωσε ένα παράξενο συναίσθημα... Αμέσως έπιασε το στιλέτο από τα χέρια του άλλου και του έσπασε το χέρι. Αμέσως μετά οι φίλοι εκείνου άρχισαν να τρέχουν καταπάνω του. Αυτός κάρφωσε τον χοντρό στο πόδι και χτύπησε τον άλλο ρίχνοντάς τον αναίσθητο.
Ο αδερφός του δεν ήξερε τι να πει... Ένοιωθε χαρούμενος που ο αδερφός του τον έσωσε. Τότε έτυχε να δει έναν περαστικό και είπε

-Γρήγορα, πρέπει να φύγουμε από εδώ!!

Τα δύο αδέρφια έφυγαν τρέχοντας και γύρισαν σπίτι.
Μετά από μερικές μέρες η αστυνομία χτύπησε την πόρτα της οικογένειας του Jeff.
Η μητέρα του τον φώναξε να κατέβει από το δωμάτιό του στον πάνω όροφο.

-Τι είναι αυτά που ακούω γιε μου; Ο κύριος αστυνόμος μου είπε πως βρέθηκες σε ένα μέρος που ήταν κάτι παιδιά καρφωμένα με μαχαίρι. ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙ, καταλαβαίνεις πόσο σοβαρό είναι αυτό που έκανες;

-Μα μαμά αυτοί μας επιτέθηκαν πρώτοι.

-Λυπάμαι αλλά δεν φαίνεται σαν τα παιδιά εκείνα να μπορούσαν να είχαν επιτεθεί πρώτοι, ο γιος σας πρέπει να παρθεί στο αναμορφωτήριο.

-Δεν το έκανε αυτός, φώναξε από την κορυφή της σκάλας ο Lulu, εγώ το έκανα, είπε δείχνοντας ένα μαχαίρι στο χέρι του και διάφορες ουλές που μάλλον μόλις έκανε.

-Οχι Lulu εγώ το έκανα όχι εσύ. Είπε δακρύζοντας ο Jeff.

-Αχ Jeff, μικρέ μου αδερφέ, δε χρειάζεται να τιμωρηθείς εσύ για κάτι που έκανα εγώ, είπε προχωρώντας προς τον αστυνόμο.

-Πάμε μικρέ, είπε ο αστυνόμος παίρνοντάς τον στο αυτοκίνητο.

Έτσι ο Jeff έμεινε μόνος του, χωρίς κάποιον φίλο, χωρίς αδερφό, και ξέροντας πως ο αδερφός του πληρώνει κάτι που έκανε αυτός.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γεια σας αλάνια μου! Πώς σας φάνηκε το πρώτο μέρος της δεύτερης ιστορίας μου; Τι; Δεν ήξερες πως έχω και άλλη ιστορία; Δεν πειράζει σε συγχωρώ. Πάνε δες την όμως, ε;
Cya in the next one guys! Cheers!