Jeff.... Ο Jeff δεν είναι ο κοινός δολοφόνος που βρίσκεις που και που. Δεν είναι ένας απλός ψυχοπαθής. Είναι κάτι το περισσότερο... Αυτή είναι η ιστορία του....
ναι αυτή είναι η δική μου εκδοχή της ιστορίας Jeff the Killer που μπορείτε να βρείτε σ...
Στο νοσοκομείο ο Jeff ξύπνησε και δεν μπορούσε να δει... Τότε ένοιωσε κάτι να είναι τυλιγμένο γύρω από το κεφάλι του. Ήταν μια γάζα... Άκουσε την μητέρα του να φωνάζει τον γιατρό και μετά τον άκουσε να λέει:
-Είστε σίγουρα έτοιμη να τον δείτε;
-Ναι, απάντησε αυτή.
Τότε ο Jeff μπορέσε να δει ξανά. Το πρώτο πράγμα που είδε ήταν ένα πρόσωπο... Δεν ήταν συνηθισμένο όμως... Έμοιαζε με το δικό του αλλά το δέρμα ήταν υπερβολικά άσπρο τα μαλλιά ήταν μαύρα αντί για ξανθά και τα μάτια έμοιαζαν άψυχα.
-Ω Θεέ μου! Φώναξε η μητέρα του.
Εκείνη τη στιγμή κατάλαβε... Αυτό το πρόσωπο ήταν το δικό του. Θυμήθηκε τι είχε γίνει και τα κατάλαβε όλα. Η μητέρα του τον ρώτησε αν είναι καλά.
-Όλα είναι τέλεια... Αυτό είναι το τέλειο πρόσωπο για κάποιον σαν εμένα!! Είπε φανερά χαρούμενος και ενθουσιασμένος ο Jeff.
Η μητέρα του παραξενεύτηκε αλλά ο γιατρός της είπε πως ήταν φυσιολογικό για κάποιον να κάνει έτσι μετά από ένα τέτοιο τραύμα. Ο Jeff γύρισε σπίτι του... Την ίδια μέρα ο αδερφός του γύρισε από το αναμορφωτήριο. Την νύχτα η μητέρα του άκουσε κλάματα από το μπάνιο... Πήγε να δει τι γίνεται. Εκεί είδε τον Jeff με την πλάτη γυρισμένη...
-Jeff, παιδί μου, καλά είσαι; Είπε ανήσυχη.
Ο Jeff γύρισε και η μητέρα του αντίκρισε μια φρικιαστική εικόνα.. Ο Jeff είχε κομμένα τα βλέφαρά του και τα μάγουλα είχαν μια ουλή που άρχιζε από το ένα και περνώντας από το στόμα, έφτανε στο άλλο. Έτσι φαινόταν σαν να χαμογελούσε... Αίματα υπήρχαν παντού... Στους τοίχους, στον καθρέφτη και ακόμα και στο ταβάνι.
-Τι έπαθες Jeff; Τον ρώτησε.
-Μαμά, νομίζεις πως είμαι όμορφος; Την ρώτησε με μια σχεδόν τραγουδιστή φωνή...
-Εμμμ.... ναι μα φυσικά, η μητέρα σου είμαι, άμα δε σε θεωρώ εγώ όμορφο ποιός θα το κάνει; Είπε αυτή προσπαθώντας να μη φανεί τρομαγμένη. Αλλά δεν μου είπες τι έπαθες.
-Να... μου άρεσε να βλέπω τον καθρέφτη όσο χαμογελούσα... Αλλά κουράστηκα, έτσι χάραξα ενα χαμόγελο στο πρόσωπό μου για να μη χρειάζεται να κουράζομαι.
-ΤΙ; Και τα μάτια σου; Είπε ανήσυχη και τρομαγμένη από τον γιο της.
-Είχα αρχίσει να νυστάζω... Και αυτά έκλειναν χωρίς να το θέλω... Έτσι έκοψα τα βλέφαρά μου...
-Πάω να δω αν ο μπαμπάς σου κοιμάται για να του πω να έρθει να δει κι αυτός πόσο όμορφος είσαι... Κάτσε εδώ εσύ ε;
-Ένταξη μαμάκα... Είπε την ώρα που έκρυβε το βαμμένο με αίμα μαχαίρι πίσω από την πλάτη του...
Η μητέρα του τότε ξύπνησε τον πατέρα του και του είπε:
-Γρήγορα πάνε πάρε το όπλο σου!
Εκείνη τη στιγμή είδε τον Jeff..
-Μαμά μου είπες ψέματα... Της είπε και σήκωσε το μαχαίρι, σκοτώνοντας την πριν προλάβει να φωνάξει...
Το ίδιο έκανε και στον πατερα του... Μετά πήγε στο δωμάτιό του και είδε τον αδερφό του.
-Jeff τι έγινε; Γιατί είσαι ξύπνιος τέτοια ώρα;
-Τίποτα αδερφούλη απλά ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ.... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Γεια σας παιδιά, sorry που μου πήρε τόσο να ανεβάσω αυτό το κεφάλαιο αλλά δεν είχα πολλή όρεξη. Τελικά κανείς δεν ξέρει που είναι τώρα ο Jeff, πάντως στη θέση σου θα έψαχνα μέσα στην ντουλάπα, κάτω από το κρεβάτι και θα κλείδωνα καλά τις πόρτες και τα παράθυρα... και για κοίτα πίσω σου λίγο... ;)
GO TO SLEEP.....
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
