Seda: kızım senin artık bir kızım ve kocan var bunu unut-
Songül: anne asla unutmuyorum ama güneyde unutamam beni hayata bağlayan tek şey kızım yagmurum anne nolur bana yardım et anne ben çok korkuyorum
Seda: kızım sakın korkma senin kızın ve kocan yanında onun ne hali varsa görsün
Songül: anne peki. ya. yağmurum kızım o nolucak anne söylesene
Seda: kızım istersen sonra konuşalım şimdi dikkat cekmeyelim nedersin has bu arada yağmur asla ogrenmicek evlatlık olduğunu Eger Birgün ogrenirse bu senin basın yanar dikkat etmelisin kızım
Songül: asla anne o benim canımdan bir parça geldiğinde ufa decikti minicikti ben büyüttüm kendimden bir parça gibi nasıl atabilirim anne asla olmicak bu
Seda: peki ya güney senin kızın olmadığını anladığında o nolucak
Songül: anlamicak anlamamali
Seda: ya anlarsa
Songül: hayır anne anlamicak neyse kapatalım bu konuyu ben Ahmet'i sevicem yani onunla ancak mutlu olabilirim
Seda; kızım sakın mutlulugunu elinden alma
Songül: peki ya napim anne ben guneysiz yaşamak zorundayım onu unutucam
SEDA: kızım nasıl olucak gun-
O sırada yağmur mutfağa gelir
Yağmur: anne
Songül: noldu kızım
Yağmur: susadım
Songül: benim minik kızım susamismi
Yagmur: ewt
Songül yağmura su verir ve yağmur suyu içer ve oturma odasina gider
Songül: hadi yemeği hazirlayalim
Songül yemek hazırlarken en son Selin hanımlarla yediği yemek gelir şimdi ise sevmediği bir adam ve öz kızı olmayan bir çocukla ailesiyle birlikte yemek yemislerdir songülun gözleri dolmuştur eskileri hatirlayinca annesi songulu çağırmıştır bir kaç kere ama duymamıştır
Seda: Songül Songül
Songül: hııı birseymi oldu
Seda: daldin kızım noldu
Songül: yok birşey neyse ben babamlarimi çağırayım
Songül giderken annesi kolundan tutmuştur
Songül: napıyorsun anne
Seda: noldu kızım sen böyle degildin çok değişmişsin
Songül: evet anne ben değiştim bak yeni hayatımda var mutsuz umutsuz bir hayat Songül bunları ağlayarak söylemiştir
Seda: tamam kızım ağlama lütfen şimdi babamlar duyucak
Songül: dayanamıyorum artık anne ben ölüyorum guneysizlikten anne lütfen kurtar beni
Seda: kızım öyle deme bak şimdi yağmur duyucak
Songül: anne nasıl yapım anne yasayamiyorum
Seda: tamam kızım
O sırada yağmur gelir
Yagmur; anne agliyormusun benmi üzdüm seni der ve yağmurda ağlamaya başlar
Songül: kızım ağlama bak sen birşey yapmadin
Yağmur hemen koşarak babasının yanına gider
Ahmet: noldu kızım niye ağlıyorsun
Yağmur: baba annem aglayinca bende ağladım
Ahmet: annen neden ağladı
Songül mutfaktan koşarak gelir hemen Ahmet'in yanına oturur
Ahmet: Songül noldu
Songül: birşey yok soğan doğrayınca gözüm yaşardı kızım yağmurum bak aglamiyorum sende ağlama
Yağmur: tamam ama sende birdaha sakın ağlama
Songül: tamam meleğim hadi gel yemek yiyelim
Yağmur: tamam anne
Songül yağmurda alıp yemek masasına geçmişlerdir hep birlikte
Songül: afiyet olsun
Seda Ali ahmet: saol
Herkez sessiz sessiz yemeğini yemiştir
Songül yağmura yemek yedirmiş tır
Herkes yemeğini bitirmistir Songül sofrayı toplayıp babasına Ahmet'e ve annesine kahve yapmıştır Songül kahveyi yaparken aklına guneylerle yediği akşam yemeği gelir aklına bir an dalıp ahmetede orta şekerli yapar ama Ahmet sütlü köpüklü içer Songül İstanbul'a gelince çok değişti
Şimdilik bu kadar vote ve yorum yapmayı unutmayın sizi çok seviyorum
